Dissent, Discourse, and Democracy: Whistleblowers as Sites of Political Contestation

افشاگران دولتی با قدرت اقتدارگرا رقابت می کنند. با این حال، محققان انتقادی تنها به بررسی حداقلی گفتمان های افشاگران پرداخته اند و در مورد بازجویی اساسی از ایدئولوژی دولت گرایی تردید دارند. نویسنده در اختلاف، گفتمان و دموکراسی: افشاگران به مثابه محل رقابت سیاسی، به این ضرورت می پردازد و گفتمان های افشاگر دولت را از دریچه آنارشیستی نقد می کند و الگویی از دولت گرایی گفتمانی را به تصویر می کشد. رفتار. به محض افشای تخلفات دولتی، افشاگران و نام‌های نمادین مربوط به آن‌ها از طریق انتزاع، عاملیت را از بین می‌برند. جاشوا گیتار کلیت ابستراسیون را مفهوم‌سازی می‌کند و آن را هم به‌عنوان تجلی بلاغی ایدئولوژی و هم به‌عنوان روشی برای تحقیق بلاغی انتقادی معرفی می‌کند. نویسنده نشان می‌دهد که چگونه افشاگری، یک ابزار اساسی برای مخالفت در دموکراسی، به طور سیستماتیک در محافل عمومی محدود شده و برای منافع دولت‌گرایان مورد استفاده قرار گرفته است. محققان ارتباطات سیاسی و بلاغت این کتاب را به ویژه جالب می دانند.

Government whistleblowers contest authoritarian power. Yet, critical scholars have only minimally examined whistleblower discourses and hesitate to substantively interrogate the ideology of statism. In Dissent, Discourse, and Democracy: Whistleblowers as Sites of Political Contestation, the author addresses this exigency and critiques government whistleblowing discourses through an Anarchist lens, reifying a pattern of discursive statist behaviors. Upon exposing government malfeasance, whistleblowers and their corresponding symbolic designations endure an erasure of agency via abstraction. Joshua Guitar conceptualizes the totality of abstruction, identifying it both as a rhetorical manifestation of ideology and a method of critical rhetorical inquiry. The author reveals how whistleblowing, a quintessential tool of dissent within democracy, has been systematically constrained within the public forum and weaponized for statist interests. Scholars of political communication and rhetoric will find this book particularly interesting.