Disordered Solids: Structures and Processes

این کتاب گزارشی از دوره "جامدات نابسامان: ساختارها و فرآیندها" ارائه می‌دهد که از 15 تا 29 ژوئن 1987 در اریس، ایتالیا برگزار شد. این جلسه توسط دانشکده بین‌المللی طیف‌سنجی اتمی و مولکولی سازمان‌دهی شد. مرکز فرهنگ علمی "اتوره مایورانا". هدف این دوره ارائه پیشرفت‌ها در مدل‌سازی فیزیکی، فرمالیسم ریاضی و تکنیک‌های تجربی مربوط به تفسیر ساختارهای جامدات بی‌نظم و فرآیندهای فیزیکی رخ داده در آن‌ها بود. فیزیک حالت جامد سنتی، جامدات را به‌عنوان کریستال‌های کامل در نظر می‌گیرد و از تقارن آن‌ها با استفاده از فرمالیسم‌های ریاضی مانند شبکه متقابل، ناحیه بریلو و ابزارهای قدرتمند نظریه گروه بهره می‌برد. حتی اگر در واقعیت هیچ جامدی بلوری کامل نباشد، این رویکرد نظری در توصیف جامدات مفید بوده است: انحراف از نظم کامل به عنوان اختلالات مدل ایده آل تلقی شده است. وضعیت جدیدی در مورد جامدات واقعاً بی‌نظم ایجاد می‌شود که در آن هر گونه بقایای نظم دوربرد ناپدید شده است. مشکل اساسی توصیف این سیستم ها و به دست آوردن درک علمی از خواص فیزیکی آنها بدون فرمالیسم ریاضی فیزیک حالت جامد سنتی است. در حالی که برخی از رویکردهای قدیمی ممکن است گهگاه معتبر بمانند (مثلاً رویکرد پیوند شیمیایی برای جامدات آمورف)، روش‌های قدیمی این کار را نمی‌کنند. اختلال یک اغتشاش نیست: با بی نظمی، ممکن است چیزی اساساً جدید ظاهر شود.

This book presents an account of the course "Disordered Solids: Structures and Processes" held in Erice, Italy, from June 15 to 29, 1987. This meeting was organized by the International School of Atomic and Molecular Spectroscopy of the "Ettore Majorana" Centre for Scientific Culture. The objective of this course was to present the advances in physical modelling, mathematical formalism and experimental techniques relevant to the interpretation of the structures of disordered solids and of the physical processes occurring therein. Traditional solid-state physics treats solids as perfect crystals and takes great advantage of their symmetry, by means of such mathematical formalisms as the reciprocal lattice, the Brillouin zone, and the powerful tools of group theory. Even if in reality no solid is a perfect crystal, this theoretical approach has been of great usefulness in describing solids: deviations from perfect order have been treated as perturbations of the ideal model. A new situation arises with truly disordered solids where any vestige of long range order has disappeared. The basic problem is that of describing these systems and gaining a scientific understanding of their physical properties without the mathematical formalism of traditional solid­ state physics. While some of the old approaches may occasionally remain valid (e. g. chemical bonding approach for amorphous solids), the old ways will not do. Disorder is not a perturbation: with disorder, something basically new may be expected to appear.