Disney’s Most Notorious Film: Race, Convergence, and the Hidden Histories of Song of the South

شرکت والت دیزنی مجموعه وسیعی از فیلم‌ها، نمایش‌های تلویزیونی، پارک‌های موضوعی و کالاها را ارائه می‌دهد که همگی با دقت ساخته شده‌اند تا تصویری از سرگرمی‌های سالم خانوادگی ارائه دهند. با این حال دیزنی همچنین یکی از بدنام ترین فیلم های هالیوود، Song of the South را تولید کرد. با استفاده از شخصیت‌های کارتونی و بازیگران زنده برای بازگویی داستان‌های جوئل چندلر هریس، SotS یک عموی سیاه پوست مهربان را به تصویر می‌کشد که داستان‌هایی از خرگوش برر، برر فاکس و \"بچه تار\" را تعریف می‌کند تا سفید را می‌ستاید. فرزندان. وقتی فیلم در سال 1946 اکران شد، تماشاگران و منتقدان به طور یکسان، تصویر آن از آمریکایی‌های آفریقایی تبار را تحقیرآمیز و قدیمی دانستند، اما با اکران‌های بعدی، محبوبیت و جنجال افزایش یافت. اگرچه دیزنی از اواخر دهه 1980 این فیلم را از تماشاگران آمریکایی دریغ کرده است، SotS طرفداران مشتاقی دارد و قطعاتی از فیلم مانند برنده اسکار \"Zip-a-Dee-Doo- را دنبال می کنند. Dah\"—در سراسر دنیای رسانه ای دیزنی باقی می ماند.

بدنام ترین فیلم دیزنی تاریخچه نژادی و همگرایی Song of the South را بررسی می کند تا بینش های جدیدی ارائه دهد. در مورد اینکه چگونه تماشاگران و دیزنی در مورد جنجال های فیلم در هفت دهه گذشته مذاکره کرده اند. جیسون اسپرب به طرز ماهرانه‌ای تاریخ استقبال از فیلم را ردیابی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه برداشت مخاطب از SotS بحث‌های مربوط به نژاد را در جامعه بزرگ‌تر منعکس می‌کند. او همچنین بررسی می‌کند که چرا و چگونه دیزنی، در حالی که فیلم را به‌طور کلی تحریم می‌کند، عناصر SotS را به‌طور گسترده تغییر کاربری داده و دوباره بسته‌بندی کرده است که در سراسر فرهنگ آمریکایی باقی می‌ماند و به عنوان همه چیز از استعاره‌های فرهنگی گرفته تا محصولات مصرفی عمل می‌کند. /p>

The Walt Disney Company offers a vast universe of movies, television shows, theme parks, and merchandise, all carefully crafted to present an image of wholesome family entertainment. Yet Disney also produced one of the most infamous Hollywood films, Song of the South. Using cartoon characters and live actors to retell the stories of Joel Chandler Harris, SotS portrays a kindly black Uncle Remus who tells tales of Brer Rabbit, Brer Fox, and the "Tar Baby" to adoring white children. Audiences and critics alike found its depiction of African Americans condescending and outdated when the film opened in 1946, but it grew in popularity—and controversy—with subsequent releases. Although Disney has withheld the film from American audiences since the late 1980s, SotS has an enthusiastic fan following, and pieces of the film—such as the Oscar-winning "Zip-a-Dee-Doo-Dah"—remain throughout Disney's media universe.

Disney's Most Notorious Film examines the racial and convergence histories of Song of the South to offer new insights into how audiences and Disney have negotiated the film's controversies over the last seven decades. Jason Sperb skillfully traces the film's reception history, showing how audience perceptions of SotS have reflected debates over race in the larger society. He also explores why and how Disney, while embargoing the film as a whole, has repurposed and repackaged elements of SotS so extensively that they linger throughout American culture, serving as everything from cultural metaphors to consumer products.