دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1 نویسندگان: Dante Alighieri, Francesco Petrarca, Marcel Proust, Jennifer Rushworth سری: Oxford Modern Languages and Literature Monographs ISBN (شابک) : 0198790872, 9780198790877 ناشر: Oxford University Press سال نشر: 2016 تعداد صفحات: 218 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 1 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب گفتارهای عزاداری در دانته، پترارک و پروست: دانته آلیگیری، 1265-1321، نقد و تفسیر، پترارکا، فرانچسکو، 1304-1374، نقد و تفسیر، پروست، مارسل، 1871-1922، نقد و تفسیر، سوگواری در ادبیات.، غم و اندوه در ادبیات. دانته آلیگری، 1265-1321.، پترارکا، فرانچسکو، 1304-1374، پروست، مارسل، 1871-1922.
در صورت تبدیل فایل کتاب Discourses of mourning in Dante, Petrarch, and Proust به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب گفتارهای عزاداری در دانته، پترارک و پروست نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این کتاب در ترکیبی بدیع و هیجانانگیز، سه نویسنده را گرد هم
میآورد که به طرز تکاندهندهای درباره سوگواری نوشتهاند: دو
شاعر ایتالیایی قرون وسطایی، دانته آلیگری و فرانچسکو پترارکا، و
یک رماننویس فرانسوی اوایل قرن بیستم، مارسل پروست. هر یک از این
نویسندگان، از طریق روایت های مربوط به سوگ خود، با این چالش دست
و پنجه نرم می کنند که چگونه به اندازه کافی درباره تجربه عمیقا
شخصی و دردناک سوگ بنویسند. در تحلیل جنیفر راشورث، گفتمانهای
عزاداری میان دو خواسته متضاد یک کلیت مشترک آرامشبخش، خواندنی و
احترامی خاموش و منفرد برای منحصر به فرد بودن هر تجربه از دست
دادن گرفتار میشوند.
راوشورث به بررسی انواع سؤالات عمده در کتاب می پردازد، از جمله:
چه نوع زبانی برای عزاداری مناسب است؟ عزاداری چه تأثیری بر زبان
دارد؟ چرا و چگونه اسطوره اورفئوس بر گفتمان های سوگواری در دوره
های زمانی و زبان های مختلف تأثیرگذار بوده است؟ آیا شکل عزاداری
که در یک متن توصیف می شود و شکل تعطیلی که توسط همان متن به دست
می آید ممکن است متقابلاً سازنده و پایدار باشد؟ به این ترتیب،
بحث بازنمایی ادبی عزاداری به موضوعاتی مانند گناه قرون وسطایی
acedia، نام خاص، خاطره، تجلیات ادبی، تصویر کتاب و
مفهوم نوشتار گسترش مییابد. به عنوان وعده
علاوه بر سه نویسنده اصلی، راشورث به طور گسترده از نوشته های
زیگموند فروید، جولیا کریستوا، ژاک دریدا و رولان بارت استفاده می
کند. این سنت های نظری روانکاوانه و فرانسوی غنی و متنوع، تفاوت
های ظریف اصطلاحی و چارچوب هایی را برای مقایسه، به ویژه در رابطه
با اصطلاح پیچیده مالیخولیا، فراهم می کند.
This book brings together, in a novel and exciting combination,
three authors who have written movingly about mourning: two
medieval Italian poets, Dante Alighieri and Francesco Petrarca,
and one early twentieth-century French novelist, Marcel Proust.
Each of these authors, through their respective narratives of
bereavement, grapples with the challenge of how to write
adequately about the deeply personal and painful experience of
grief. In Jennifer Rushworth's analysis, discourses of mourning
emerge as caught between the twin, conflicting demands of a
comforting, readable, shared generality and a silent, solitary
respect for the uniqueness of any and every experience of
loss.
Rushworth explores a variety of major questions in the book,
including: what type of language is appropriate to mourning?
What effect does mourning have on language? Why and how has the
Orpheus myth been so influential on discourses of mourning
across different time periods and languages? Might the form of
mourning described in a text and the form of closure achieved
by that same text be mutually formative and sustaining? In this
way, discussion of the literary representation of mourning
extends to embrace topics such as the medieval sin of
acedia, the proper name, memory, literary epiphanies,
the image of the book, and the concept of writing as
promise.
In addition to the three primary authors, Rushworth draws
extensively on the writings of Sigmund Freud, Julia Kristeva,
Jacques Derrida, and Roland Barthes. These rich and diverse
psychoanalytical and French theoretical traditions provide
terminological nuance and frameworks for comparison,
particularly in relation to the complex term melancholia.