دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Hillyer. Aaron,
سری:
ناشر: Bloomsbury Publishing
سال نشر: 2013
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 401 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Disappearance of Literature به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب ناپدید شدن ادبیات نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
آرون هیلیر سرنوشت و پیامدهای صورتبندی معمایی موریس بلانشو از
آینده ادبیات را در نظر میگیرد: «ادبیات به سمت جوهره خود میرود
که ناپدید شدن آن است.» هدف نظری اصلی ناپدید شدن ادبیات برجسته
کردن تفاوتی است که قبلاً بین نظرات بلانشو و آگاموسوفیل نادیده
گرفته شده بود. این بحث های فلسفی و ادبی با بررسی یک
مجموعه ای از
مفاهیم مرتبط: مطالعه، تمایلات جنسی، زبان، عرفان و دوستی ادامه
می یابد. امروزه هیچ اثر انتقادی قابل توجهی آثار خود را در یک
گفتگوی پایدار مورد بررسی قرار نداده است. کتابهای نویسندگان
معاصر ویلا ماتاس، آیرا، و کارسون. کنار هم قرار گرفتن این دو شکل
مختلف نوشتار (فلسفه به مثابه ادبیات و ادبیات به مثابه فلسفه)
نشان میدهد که نوع جدیدی از نوشتار که در اینجا تحلیل میشود، هم
«ادبیات» و هم «فلسفه» را در اختیار دارد. فاصله معینی از یکدیگر
و همچنین از خودشان. ابزار اولیه این فاصله گذاری، ژست غیرفعال
سازی است که با عمل «مطالعه» انجام می شود. راویان و نویسندگانی
که در اینجا مورد بررسی قرار میگیرند، اغلب هم ادبیات و هم فلسفه
را «مطالعه» میکنند تا آنها را از مبانی متافیزیکی خطرناک خود
حذف کنند. به این ترتیب، هیلیر استدلال میکند که «رمان مطالعه»
بهعنوان پارادایم اساسی ناپدید شدن ادبیات پدیدار میشود، مقوله
جدیدی از آفرینش ادبی که با اختلاف آگامبن با بلانشو مشخص
میشود.»-- ادامه مطلب...
چکیده: \"آرون هیلیر سرنوشت و پیامدهای فرمول بندی مبهم موریس
بلانشو از آینده ادبیات را در نظر می گیرد: \"ادبیات به سوی خود
می رود. ذات، که ناپدید شدن آن است». هدف نظری اصلی ناپدید شدن
ادبیات، برجسته کردن تفاوتی است که قبلاً بین فلسفههای بلانشو و
آگامبن نادیده گرفته شده بود. این بحث های فلسفی و ادبی با بررسی
یک سری مفاهیم مرتبط ادامه می یابد: مطالعه، جنسیت، زبان، عرفان و
دوستی. علیرغم این واقعیت که امروزه بلانشو و آگامبن اغلب به
عنوان نقاط مرجع اصلی برای نظریه ادبی عمل می کنند، هنوز هیچ اثر
انتقادی قابل توجهی آثار آنها را در یک گفتگوی پایدار بررسی نکرده
است. هیلیر این مسیر تحقیقاتی جدید را از طریق خواندن «جامعه
غیرقابل اجتناب بلانشو» و «باز» آگامبن آغاز میکند که با
کتابهایی از نویسندگان معاصر ویلا ماتاس، آیرا و کارسون مواجه
میشود. کنار هم قرار گرفتن این دو شکل مختلف نوشتار (فلسفه به
مثابه ادبیات و ادبیات به مثابه فلسفه) نشان میدهد که نوع جدیدی
از نوشتار که در اینجا تحلیل میشود، هم «ادبیات» و هم «فلسفه» را
در فاصلهای معین از یکدیگر و همچنین از خودشان نگه میدارد.
ابزار اولیه این فاصله گذاری، ژست غیرفعال سازی است که با عمل
«مطالعه» انجام می شود. راویان و نویسندگانی که در اینجا مورد
بررسی قرار میگیرند، اغلب هم ادبیات و هم فلسفه را «مطالعه»
میکنند تا آنها را از مبانی متافیزیکی خطرناک خود حذف کنند. به
این ترتیب، هیلیر استدلال می کند، «رمان مطالعه» به عنوان
پارادایم اساسی ناپدید شدن ادبیات ظاهر می شود، مقوله جدیدی از
آفرینش ادبی که با اختلاف آگامبن با بلانشو مشخص می شود.
"Aaron Hillyer considers the fate and implications of Maurice
Blanchot's enigmatic formulation of literature's future:
"Literature is heading to its essence, which is its
disappearance." The Disappearance of Literature's primary
theoretical objective is to highlight a previously neglected
difference between Blanchot's and Agamben's philosophies. These
philosophical and literary arguments proceed by examining a
series of related
concepts: study, sexuality, language, mysticism, and
friendship. Despite the fact that Blanchot and Agamben often
serve today as primary points of reference for literary theory,
no significant critical work has yet examined their works in a
sustained dialogue. Hillyer initiates this new trajectory of
research through readings of Blanchot's The Unavowable
Community and Agamben's The Open, which are followed by
encounters with books by contemporary writers Vila-Matas, Aira,
and Carson. The juxtaposition of these two different forms of
writing (philosophy as literature and literature as philosophy)
shows that the new kind of writing analyzed here holds both
"literature" and "philosophy" at a certain distance from each
other as well as from themselves. The primary means of this
distantiation is the gesture of deactivation performed by the
act of "study." The narrators and authors examined here often
"study" both literature and philosophy in order to remove them
from their perilous metaphysical foundations. In this way,
Hillyer argues, the "study-novel" emerges as a basic paradigm
of the disappearance of literature, a new category of literary
creation marked by Agamben's dispute with Blanchot"--
Read
more...
Abstract: "Aaron Hillyer considers the fate and implications of
Maurice Blanchot's enigmatic formulation of literature's
future: "Literature is heading to its essence, which is its
disappearance." The Disappearance of Literature's primary
theoretical objective is to highlight a previously neglected
difference between Blanchot's and Agamben's philosophies. These
philosophical and literary arguments proceed by examining a
series of related concepts: study, sexuality, language,
mysticism, and friendship. Despite the fact that Blanchot and
Agamben often serve today as primary points of reference for
literary theory, no significant critical work has yet examined
their works in a sustained dialogue. Hillyer initiates this new
trajectory of research through readings of Blanchot's The
Unavowable Community and Agamben's The Open, which are followed
by encounters with books by contemporary writers Vila-Matas,
Aira, and Carson. The juxtaposition of these two different
forms of writing (philosophy as literature and literature as
philosophy) shows that the new kind of writing analyzed here
holds both "literature" and "philosophy" at a certain distance
from each other as well as from themselves. The primary means
of this distantiation is the gesture of deactivation performed
by the act of "study." The narrators and authors examined here
often "study" both literature and philosophy in order to remove
them from their perilous metaphysical foundations. In this way,
Hillyer argues, the "study-novel" emerges as a basic paradigm
of the disappearance of literature, a new category of literary
creation marked by Agamben's dispute with Blanchot"
Content: Introduction : writing of the No --
Blanchot and Agamben on désoeuvrement --
The (para)ontology of disappearance --
The potential of study --
Toward a constellation of literature's disappearance --
Anne Carson and the study of mysticism --
Enrique Vila-Matas and the self-study of writing --
The friendship of literature --
Notes --
Index.