Disabilities of the Color Line: Redressing Antiblackness from Slavery to the Present

نشان می‌دهد که چگونه معلولیت و ناتوانی زندگی اجتماعی سیاه‌پوستان را در آمریکا شکل داده است

از طریق قانون و عرف، خط رنگ سیاه‌پوستان را به‌عنوان معلول ذاتی و در نتیجه نامناسب نشان می‌دهد. برای آزادی، ناتوان از خودگردانی و مسری در بدنه ملی. ناتوانی‌های خط رنگبر این باور است که سنت ادبی سیاه‌پوستان از نظر تاریخی با افشای ناتوانی نژادپرستی بدون رد ناتوانی، این شکل‌گیری را وارونه کرده است.

به جای روایت پیروزمندانه غلبه بر هر دو ناتوانی دنیس تایلر استدلال می‌کند که نویسندگان و فعالان سیاهپوست به طور مداوم آنچه را که او ناتوانی‌های خط رنگ می‌نامد، اعتراف کرده‌اند: سیستم‌های تاریخی و مداوم ضد سیاه‌پوستان تقسیم‌بندی که معلول، بی‌حرکت، و انگ سیاه پوستان با انجام این کار، تایلر نشان می‌دهد که چگونه نویسندگان و فعالان سیاه پوست مانند دیوید واکر، هنری باکس براون، ویلیام و الن کرافت، چارلز چسنات، جیمز ولدون جانسون و مامی تیل‌موبلی درگیر سیاست و زیبایی‌شناسی جبران خسارت شده‌اند: شیوه‌های مقاومت. که در تعقیب عدالت نژادی و ناتوانی، خشونت ناتوان کننده ای را که توسط رژیم های ضد سیاهپوست انجام می شود به منظور تصور یا ایجاد جهان های جدید پویا که برای افراد با همه توانایی ها به حساب می آید، تصدیق کردند. در حالی که برخی از نویسندگان ناتوانی را تأیید کرده اند تا نشان دهند که چگونه بدن، ذهن و سلامت آنها در برابر آسیب و آسیب توسط دولت و شهروندانش آسیب پذیر شده است، اظهارات دیگران در مورد ناتوانی نمادی از احساس اجتماعی و همچنین تمایل به تصور و خلق است. جهانی متمایز از نظم اجتماعی غالب.

Reveals how disability and disablement have shaped Black social life in America

Through both law and custom, the color line has cast Black people as innately disabled and thus unfit for freedom, incapable of self-governance, and contagious within the national body politic. Disabilities of the Color Line maintains that the Black literary tradition historically has inverted this casting by exposing the disablement of racism without disclaiming disability.

In place of a triumphalist narrative of overcoming where both disability and disablement alike are shunned, Dennis Tyler argues that Black authors and activists have consistently avowed what he calls the disabilities of the color line: the historical and ongoing anti-Black systems of division that maim, immobilize, and stigmatize Black people. In doing so, Tyler reveals how Black writers and activists such as David Walker, Henry Box Brown, William and Ellen Craft, Charles Chesnutt, James Weldon Johnson, and Mamie Till-Mobley have engaged in a politics and aesthetics of redress: modes of resistance that, in the pursuit of racial and disability justice, acknowledged the disabling violence perpetrated by anti-Black regimes in order to conceive or engender dynamic new worlds that account for people of all abilities. While some writers have affirmed disability to capture how their bodies, minds, and health have been made vulnerable to harm and impairment by the state and its citizens, others’ assertion of disability symbolizes a sense of community as well as a willingness to imagine and create a world distinct from the dominant social order.