دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1st
نویسندگان: Edward S. Small
سری:
ISBN (شابک) : 0809319195, 0585107513
ناشر: Southern Illinois University Press
سال نشر: 1995
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 547 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Direct Theory: Experimental Film Video as Major Genre به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تئوری مستقیم: ویدیوی فیلم تجربی به عنوان ژانر اصلی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
\"هنر تفکر در تصاویر است.\"-Victor Shklovsky الگوهای آب موج دار; طرح هایی که مستقیماً در فیلم اکسپوز حک شده اند. ملیلههای نورانی چندرنگی، تپندهای که توسط کامپیوتر تولید میشوند - تصاویر بصری که اغلب فیلمها و ویدئوهای تجربی را تشکیل میدهند، مبنای استدلال ادوارد اس. اسمال برای نظریهای جدید را فراهم میکنند که این ژانر اغلب نادیده گرفته شده و اشتباه درک شده را تعریف میکند. اسمال در بازنگری بنیادین نظریه فیلم که یک نظام نشانهشناختی را در بر میگیرد، ادعا میکند که فیلم/ویدئو تجربی حالتی از نظریه را تشکیل میدهد که کلمات نوشتاری یا گفتاری را دور میزند تا مستقیماً "دال" فردیناند دو سوسور و "مدلشده" تصویر را به هم مرتبط کند. و بیننده این نظریه جدید، اسمال را سوق می دهد که یک مورد برای تثبیت فیلم/ویدئو تجربی به عنوان یک ژانر اصلی ایجاد کند. اسمال معتقد است که زیبایی شناسی فیلم/ویدئو تجربی به بهترین وجه به عنوان یک ژانر اصلی هماهنگ جدا از ژانرهایی مانند روایت تخیلی و مستند درک می شود. . او از هشت ویژگی فنی/ساختاری تجربی برای نشان دادن این تز استفاده میکند: استقلال هنرمند یا ساخت مشارکتی. استقلال اقتصادی؛ اختصار؛ میل به انیمیشن و جلوه های ویژه که فناوری ویدئو و گرافیک کامپیوتری را در بر می گیرد. استفاده از پدیدارشناسی تصویرسازی ذهنی، از جمله رویاها، خواب ها، و توهمات. اجتناب از زبان کلامی به عنوان گفتگو یا روایت. کاوش در ساختار غیر روایی؛ و یک انعکاس بارز - جلب توجه مخاطب به هنر فیلم از طریق تصاویر و نه از طریق میانجی کلمات. همراه با رویکردی نظری، اسمال یک نمای کلی از تحول تاریخی فیلم تجربی به عنوان یک ژانر ارائه می دهد. او هفت دهه را پوشش می دهد که در دهه 1920 در فرانسه و آلمان با فیلم های آوانگارد و زیرزمینی اروپایی شروع می شود و با بحث در مورد ویدیوهای تجربی دهه 1990 به پایان می رسد. او برخی از فیلمها را برجسته میکند و نمونهای از فریمها را از آنها ارائه میکند تا انعکاسپذیری بالا را در زمانی که تصاویر به جای کلمات فرستنده هستند، نشان دهد: برای مثال، H2O 1929 رالف اشتاینر، یک مطالعه دوازده دقیقهای، بدون کلام و واقعی از الگوهای آب، و بروس کانر. 1958 فیلمی که مضامین جنگی-سلاحی-مرگ و جنسیت او را نه با تفهیم روایی، بلکه با کنار هم قرار دادن مونتاژهای فکری، متحد می کند. اسمال همچنین به بررسی تولیدات ویدئویی تجربی مانند فیلم بافی استیون بک در سال 1977 میپردازد که دارای موسیقی ساده و تصاویر انتزاعی است که فرشها و ملیلههای سرخپوستان آمریکایی را به یاد میآورد. اسمال بحثهای تئوری فیلم کلاسیک و معاصر را به این بررسی تاریخی اضافه میکند تا استدلال تئوری مستقیم خود را بیشتر توسعه دهد. و ارائه فیلم/ویدئو تجربی به عنوان یک ژانر اصلی جداگانه. او تاکید میکند که کارکرد فیلم/ویدئوی تجربی "نه سرگرم کردن و نه متقاعد کردن، بلکه بررسی پیکتوها (نمادهای نشانهشناختی) کاملاً فراگیر و در عین حال ناشناخته است که محیط پست مدرن ما را مشخص و اندازهگیری میکنند.
"Art is thinking in images."—Victor ShklovskyUndulating water patterns; designs etched directly into exposed film; computer- generated, pulsating, multihued light tapestries—the visual images that often constitute experimental film and video provide the basis for Edward S. Small’s argument for a new theory defining this often overlooked and misunderstood genre. In a radical revision of film theory incorporating a semiotic system, Small contends that experimental film/video constitutes a mode of theory that bypasses written or spoken words to directly connect Ferdinand de Saussure’s "signifier" and "signified," the image and the viewer. This new theory leads Small to develop a case for the establishment of experimental film/video as a major genre.Small contends that the aesthetic of experimental film/video would best be understood as a coordinate major genre separate from genres such as fictive narrative and documentary. He employs eight experimental technical/structural characteristics to demonstrate this thesis: the autonomy of the artist or a-collaborative construction; economic independence; brevity; an affinity for animation and special effects that embraces video technology and computer graphics; use of the phenomenology of mental imagery, including dreams, reveries, and hallucinations; an avoidance of verbal language as either dialogue or narration; an exploration of nonnarrative structure; and a pronounced reflexivity—drawing the audience’s attention to the art of the film through images rather than through the mediation of words.Along with a theoretical approach, Small provides an overview of the historical development of experimental film as a genre. He covers seven decades beginning in France and Germany in the 1920s with European avant-garde and underground films and ends with a discussion of experimental videos of the 1990s. He highlights certain films and provides a sampling of frames from them to demonstrate the heightened reflexivity when images rather than words are the transmitters: for example, Ralph Steiner’s 1929 H2O, a twelve-minute, wordless, realistic study of water patterns, and Bruce Conner’s 1958 A Movie, which unites his themes of war-weapons-death and sexuality not by narrative digesis but by intellectual montage juxtapositions. Small also examines experimental video productions such as Stephen Beck’s 1977 Video Weavings, which has a simple musical score and abstract images recalling American Indian rugs and tapestries.Small adds classic and contemporary film theory discussions to this historical survey to further develop his direct-theory argument and his presentation of experimental film/video as a separate major genre. He stresses that the function of experimental film/video is "neither to entertain nor persuade but rather to examine the quite omnipresent yet little understood pictos [semiotic symbols] that mark and measure our postmodern milieu."