دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: Paperback
نویسندگان: John M. Riddle
سری:
ISBN (شابک) : 0292729847, 0292715447
ناشر: University of Texas Press
سال نشر: 2011
تعداد صفحات: 329
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 68 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Dioscorides on Pharmacy and Medicine به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب دیوسکوریدها در داروسازی و پزشکی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
به مدت 1600 سال دیوسکوریدس (حدود 40-80 پس از میلاد) به عنوان
برجسته ترین مرجع در زمینه مواد مخدر در نظر گرفته می شد. او
مسهلهای ملایم و پاککنندههای قوی، مسکنهای سردرد،
ضدعفونیکنندههای زخمها، استفراغکنندهها برای دفع سموم بلعیده
شده، داروهای شیمیدرمانی برای درمان سرطان و حتی داروهای
ضدبارداری خوراکی را میشناخت. پس چرا آثار او در قرون اخیر مبهم
مانده است؟ به دلیل یک غفلت کوچک (خود دیوسکوریدس فکر می کرد که
بدیهی است): او نتوانست روش خود را برای سازماندهی داروها بر اساس
قرابت آنها توصیف کند. این غفلت باعث شد که مقامات پزشکی از مواد
او به عنوان راهنمای داروسازی استفاده کنند و در عین حال از
ارزشمندترین سهم دیوسکوریدس - روش مشتق شده تجربی او برای مشاهده
و طبقهبندی داروها با آزمایش بالینی، استفاده کنند.
De materia medica Dioscorides یک اثر پنج جلدی، در قرن اول نوشته
شده است. در اینجا برای اولین بار این تز آشکار می شود که
دیوسکوریدس بیش از یک کتاب راهنمای طولانی نوشته است. او یک اثر
علمی بزرگ نوشت. او گفته بود که نظم طبیعی را کشف کرده و آن را با
ترتیب دادن داروهای خود از گیاهان، مواد معدنی و حیوانات نشان
خواهد داد. تا قبل از مطالعه مسیریابی جان ام. ریدل، هیچ کس نبوغ
سیستم او را ندید. گیاهشناسان قرن هجدهم اغلب سعی میکردند روش
غیرقابل توضیح او را با شناسایی توالیهای گیاهان او بر اساس
سیستم Linnean بیابند، اما در حالی که الگوهای خاصی وجود دارد،
ناهماهنگیهای غیرقابل توضیحی باقی میماند. با این حال، نظم
طبیعی دیوسکوریدس همانطور که در De materia medica تنظیم شده است
با تمایلات دارویی که توسط توانایی حاد و بالینی او برای مشاهده
واکنش های دارویی در داخل و روی بدن تشخیص داده می شود، تعیین شد.
توانایی او در دیدن روابط به قدری قابل توجه بود که در برخی
موارد، آنچه را که ما می دانیم به عنوان مواد شیمیایی رایج مشترک
گیاهان از گونه های مشابه و مرتبط و سایر داروهای فرآورده طبیعی
از منابع حیوانی و معدنی مشاهده می کرد.
طب اروپای غربی و اسلامی، دیوسکوریدس را برترین مرجع داروها
میدانستند، همانطور که بقراط را پدر طب میدانند. آنها او را
دیدند که راه را نشان می دهد، اما فقط انتهای انگشتش را توصیف
کردند، علیرغم این واقعیت که تنها در قرن شانزدهم بیش از صد کتاب
در مورد او منتشر شده بود. اگر او آنچه را بدیهی میدانست توضیح
میداد، قطعاً علم، بهویژه شیمی و پزشکی، به گونهای دیگر پیشرفت
میکرد. ریدل در این اوج بیش از بیست سال تحقیق، علم مدرن و
مطالعات انسانشناسی را بهطور مبتکرانه و محتاطانه به کار
میگیرد تا این ماده را به قدرت دیوسکوریدس در پزشکی نشان دهد.
For 1,600 years Dioscorides (ca. AD 40-80) was regarded as the
foremost authority on drugs. He knew mild laxatives and strong
purgatives, analgesics for headaches, antiseptics for wounds,
emetics to rid one of ingested poisons, chemotherapy agents for
cancer treatments, and even oral contraceptives. Why, then,
have his works remained obscure in recent centuries? Because of
one small oversight (Dioscorides himself thought it was
self-evident): he failed to describe his method for organizing
drugs by their affinities. This omission led medical
authorities to use his materials as a guide to pharmacy while
overlooking Dioscorides' most valuable contribution--his
empirically derived method for observing and classifying drugs
by clinical testing.
Dioscorides' De materia medica, a five-volume work, was written
in the first century. Here revealed for the first time is the
thesis that Dioscorides wrote more than a lengthy guide book.
He wrote a great work of science. He had said that he
discovered the natural order and would demonstrate it by his
arrangement of drugs from plants, minerals, and animals. Until
John M. Riddle's pathfinding study, no one saw the genius of
his system. Botanists from the eighteenth century often
attempted to find his unexplained method by identifying the
sequences of his plants according to the Linnean system but,
while there are certain patterns, there remained inexplicable
incoherencies. However, Dioscorides' natural order as set down
in De materia medica was determined by drug affinities as
detected by his acute, clinical ability to observe drug
reactions in and on the body. So remarkable was his ability to
see relationships that, in some cases, he saw what we know to
be common chemicals shared by plants of the same and related
species and other natural product drugs from animal and mineral
sources.
Western European and Islamic medicine considered Dioscorides
the foremost authority on drugs, just as Hippocrates is
regarded as the Father of Medicine. They saw him point the way
but only described the end of his finger, despite the fact that
in the sixteenth century alone there were over one hundred
books published on him. If he had explained what he thought to
be self-evident, then science, especially chemistry and
medicine, would almost certainly have developed differently. In
this culmination of over twenty years of research, Riddle
employs modern science and anthropological studies innovatively
and cautiously to demonstrate the substance to Dioscorides'
authority in medicine.