Dignity: Its History and Meaning

کرامت نقش اساسی در تفکر رایج در مورد قانون و حقوق بشر ایفا می کند، اما در مورد معنای آن اختلاف نظر شدید وجود دارد. مایکل روزن با ترکیب دقت مفهومی با پیشینه تاریخی گسترده، این مناقشات را در چارچوب قرار می دهد و پیشنهادی جدید و سازنده ارائه می دهد.

با استفاده از قانون، سیاست، مذهب و فرهنگ، به عنوان مثال. روزن به خوبی فلسفه نشان می‌دهد که چگونه مفاهیم مدرن از کرامت چندین رشته معنا را به ارث می‌برند. به همین دلیل است که امروزه کاربران این کلمه اغلب از کنار یکدیگر صحبت می کنند. ایده کرامت به‌عنوان پایه‌ای برای استحقاق جهانی از حقوق بشر نشان‌دهنده گرد هم آمدن دو سنت بسیار قدرتمند پس از جنگ جهانی دوم بود: الهیات مسیحی و فلسفه کانتی. روزن استدلال می‌کند که این ایده از کرامت به‌عنوان یک «هسته متعالی درونی» در پشت حقوق بشر مشکل‌ساز است، بلکه توجه را از یک احساس کرامت متفاوت و بسیار مهم معطوف کرده است: حق با با کرامت،< /i> یعنی با احترام مناسب.

در قلب بحث، شخصیت غول پیکر امانوئل کانت قرار دارد. تفسیر روزن با به چالش کشیدن ارتدکس فعلی، کانت را فیلسوفی معرفی می‌کند که اندیشه اخلاقی او بیش از هر چیز با الزام نشان دادن احترام به هسته‌ای از ارزشی که هر یک از ما، به‌طور غیرقابل تخریب، در درون خود حمل می‌کنیم، اداره می‌شود. در نهایت، روزن یک سوال شگفت‌انگیز گیج‌کننده می‌پرسد (و پاسخ می‌دهد): چرا ما هنوز موظفیم با مردگان با وقار رفتار کنیم، اگر آنها از احترام ما بهره نبرند؟

Dignity plays a central role in current thinking about law and human rights, but there is sharp disagreement about its meaning. Combining conceptual precision with a broad historical background, Michael Rosen puts these controversies in context and offers a novel, constructive proposal.

Drawing on law, politics, religion, and culture, as well as philosophy, Rosen shows how modern conceptions of dignity inherit several distinct strands of meaning. This is why users of the word nowadays often talk past one another. The idea of dignity as the foundation for the universal entitlement to human rights represented the coming together after the Second World War of two extremely powerful traditions: Christian theology and Kantian philosophy. Not only is this idea of dignity as an “inner transcendental kernel” behind human rights problematic, Rosen argues, it has drawn attention away from a different, very important, sense of dignity: the right to be treated with dignity, that is, with proper respect.

At the heart of the argument stands the giant figure of Immanuel Kant. Challenging current orthodoxy, Rosen’s interpretation presents Kant as a philosopher whose ethical thought is governed, above all, by the requirement of showing respect toward a kernel of value that each of us carries, indestructibly, within ourselves. Finally, Rosen asks (and answers) a surprisingly puzzling question: why do we still have a duty to treat the dead with dignity if they will not benefit from our respect?