دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: نویسندگان: Smith. Barry, Dixon. Steve سری: Leonardo (Series) (Cambridge Mass.) ISBN (شابک) : 0262042355, 0262527529 ناشر: The MIT Press سال نشر: 2007 تعداد صفحات: 828 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 182 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب اجرای دیجیتال: تاریخچه رسانه های جدید در تئاتر، رقص، پرفورمنس آرت و اینستالیشن: فناوری و هنر. رسانه دیجیتال. هنر، مدرن -- قرن 20م. هنرهای نمایشی -- تاریخ -- قرن 20م. هنر، مدرن. هنرهای نمایشی هنر اکشن نصب (هنر) ترکیبی. رسانه های جدید. نمایش (هنر) رقص. تئاتر.
در صورت تبدیل فایل کتاب Digital performance : a history of new media in theater, dance, performance art, and installation به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب اجرای دیجیتال: تاریخچه رسانه های جدید در تئاتر، رقص، پرفورمنس آرت و اینستالیشن نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
دهه گذشته شاهد یک دوره آزمایشی فوق العاده شدید با فناوری رایانه در هنرهای نمایشی بوده است. رسانههای دیجیتال به طور فزایندهای در تئاتر و رقص زنده گنجانده شدهاند و اشکال جدیدی از اجرای تعاملی در نصبهای مشارکتی، روی CD-ROM و بر روی وب پدیدار شدهاند. در اجرای دیجیتال، استیو دیکسون تکامل این شیوهها را ردیابی میکند، گزارشهای مفصلی از تمرینکنندگان و اجراهای کلیدی ارائه میدهد، و زمینههای نظری، هنری و تکنولوژیکی این شکل از هنر رسانهای جدید را تحلیل میکند. دیکسون پیشروهایی برای اجراهای دیجیتال امروزی در اشکال گذشته فناوری تئاتر پیدا می کند که از deus ex machina درام کلاسیک یونان تا Gesamtkunstwerk واگنر (مفهوم کل اثر هنری) را در بر می گیرد و شباهت هایی را بین آثار معاصر و تئوری ها و عملکردهای سازنده گرایی ترسیم می کند. سوررئالیسم، اکسپرسیونیسم، فوتوریسم و پیشگامان چند رسانه ای قرن بیستم.
برای دیدگاهی نظری در مورد عملکرد دیجیتال، دیکسون از آثار فیلیپ آسلندر، والتر بنجامین، رولان بارت، ژان بودریار و دیگران استفاده میکند. برای مستندسازی و تحلیل عملکرد دیجیتالی معاصر، دیکسون تغییراتی را در نمایش بدن، فضا و زمان در نظر میگیرد. او بدنهای مجازی، آواتارها و دوبلورهای دیجیتال و همچنین اجراهای هنرمندانی از جمله استلارک، رابرت لیپج، مرس کانینگهام، لوری اندرسون، تئوری انفجار و ادواردو کاک را در نظر میگیرد. او رویکردهای جدید رسانههای جدید برای خلق تماشای تئاتری را بررسی میکند، از جمله کارهای اجرای واقعیت مجازی و ربات، اجراهای تلهماتیک که در آن مکانهای دوردست در زمان واقعی به هم متصل میشوند، وبکمها و جوامع نمایشی آنلاین، و توهم «برونزمانی» ایجاد شده توسط برخی را در نظر میگیرد. آثار تئاتر فناورانه در نهایت، او مقولههایی از تعامل، از ناوبری تا مشارکتی و مشارکتی را تعریف میکند. دیکسون رویکردهای نظری غالب در عملکرد دیجیتال را به چالش می کشد - از جمله آنچه که او انکار جدید توسط پست مدرنیسم می نامد - و در جای خود مجموعه ای از استدلال های اصلی را ارائه می دهد.
The past decade has seen an extraordinarily intense period of experimentation with computer technology within the performing arts. Digital media has been increasingly incorporated into live theater and dance, and new forms of interactive performance have emerged in participatory installations, on CD-ROM, and on the Web. In Digital Performance, Steve Dixon traces the evolution of these practices, presents detailed accounts of key practitioners and performances, and analyzes the theoretical, artistic, and technological contexts of this form of new media art. Dixon finds precursors to today's digital performances in past forms of theatrical technology that range from the deus ex machina of classical Greek drama to Wagner's Gesamtkunstwerk (concept of the total artwork), and draws parallels between contemporary work and the theories and practices of Constructivism, Dada, Surrealism, Expressionism, Futurism, and multimedia pioneers of the twentieth century.
For a theoretical perspective on digital performance, Dixon draws on the work of Philip Auslander, Walter Benjamin, Roland Barthes, Jean Baudrillard, and others. To document and analyze contemporary digital performance practice, Dixon considers changes in the representation of the body, space, and time. He considers virtual bodies, avatars, and digital doubles, as well as performances by artists including Stelarc, Robert Lepage, Merce Cunningham, Laurie Anderson, Blast Theory, and Eduardo Kac. He investigates new media's novel approaches to creating theatrical spectacle, including virtual reality and robot performance work, telematic performances in which remote locations are linked in real time, Webcams, and online drama communities, and considers the "extratemporal" illusion created by some technological theater works. Finally, he defines categories of interactivity, from navigational to participatory and collaborative. Dixon challenges dominant theoretical approaches to digital performance -- including what he calls postmodernism's denial of the new -- and offers a series of boldly original arguments in their place.
Content: Introduction --
I: Histories: The genealogy of digital performance --
Futurism and the early twentieth-century avant-garde --
Multimedia theater, 1911-1959 --
Performance and technology since 1960 --
II: Theories and contexts: Liveness --
Postmodernism and Posthumanism --
The digital revolution --
Digital dancing and software developments --
III: The body: Virtual bodies --
The digital double --
Robots --
Cyborgs --
IV: Space: Digital theater and scenic spectacle --
Virtual beauty: the search for immersion --
Liquid architectures and site-specific fractures in reality --
Telematics: conjoining remote performance spaces --
Webcams: the subversion of surveillance --
Online performance: "Live" from cyberspace --
"Theater" in cyberspace --
V: Time: Time --
Memory --
VI: Interactivity: "Performing" interactivity --
Videogames --
CD-ROMs --
Conclusion.