Diet and the Aetiology of Cancer

مدرسه اروپایی انکولوژی برای پاسخگویی به نیاز به اطلاعات، آموزش و آموزش در زمینه تشخیص و درمان سرطان ایجاد شد. دو دلیل اصلی وجود دارد که چرا چنین ابتکاری ضروری تلقی می شود. اولاً، آموزش انکولوژی نیازمند یک رویکرد دقیق چند رشته‌ای است که اجرای آن برای دانشگاه‌ها دشوار است، زیرا سیستم آنها عمدتاً رشته‌ای است. ثانیاً، سرعت پیشرفت فناوری که بر تشخیص و درمان سرطان تأثیر می‌گذارد، آنقدر سریع بوده است که برای دانشکده‌های پزشکی کار آسانی نیست که برنامه‌های درسی خود را با انعطاف‌پذیری تطبیق دهند. با دوره های اقامتی برای آسیب شناسی اندام ها و سمینارهای تکنیک های جدید (لیزر، آنتی بادی های مونوکلونال، تکنیک های تصویربرداری و غیره) یا در مورد بحث های درمانی اصلی (جراحی محافظه کارانه یا قطع کننده، شیمی درمانی اولیه یا کمکی، رادیوتراپی به تنهایی یا تلفیقی)، جاه طلبی دانشکده انکولوژی اروپا برای پر کردن شکاف فرهنگی و علمی و در نتیجه ایجاد پل ارتباطی بین دانشگاه و صنعت و بین این دو و عملکرد روزانه پزشکی. یکی از ابتکارات اخیر ESO، تشکیل گروه‌های مطالعاتی دائمی است که به آن‌ها گروه‌های وظیفه نیز گفته می‌شود، که در آن تعداد محدودی از متخصصان برجسته دعوت می‌شوند تا سالی یک‌بار با هدف تعریف وضعیت هنر و احتمالاً رسیدن به یک جلسه ملاقات کنند. اجماع در مورد پیشرفت‌های آتی در زمینه‌های خاص زیست‌شناسی.

The European School of Oncology came into existence to respond to a need for information, education and training in the field of the diagnosis and treatment of cancer. There are two main reasons why such an initiative was considered necessary. Firstly, the teaching of oncology requires a rigorously multidiscipli­ nary approach which is difficult for the Universities to put into practice since their system is mainly disciplinary orientated. Secondly, the rate of technological development that impinges on the diagnosis and treatment of cancer has been so rapid that it is not an easy task for medical faculties to adapt their curricula flexibly. With its residential courses for organ pathologies and the seminars on new techniques (laser, monoclonal antibodies, imaging techniques etc.) or on the principal therapeutic controversies (conservative or mutilating surgery, primary or adjuvant chemotherapy, radiotherapy alone or integrated), it is the ambition of the European School of Oncology to fill a cultural and scientific gap and, thereby, create a bridge between the University and Industry and between these two and daily medical practice. One of the more recent initiatives of ESO has been the institution of permanent study groups, also called task forces, where a limited number of leading experts are invited to meet once a year with the aim of defining the state of the art and possibly reaching a consensus on future developments in specific fields of on­ cology.