Die Zeit in der Geschichte: Ihre Entwicklungslogik vom Mythos zur Weltzeit

زمان به اشکال مختلف در تاریخ ظاهر می شود. تفاوت ها فقط سطحی نیستند. آنها به ساختار طبقه بندی خود می رسند. ما نمی توانیم مطمئن باشیم که اصلاً اوقات عجیب را درک می کنیم. چرا آرونتاها دوران باستان را زمان "رویا دیدن" می دانستند؟ و چرا مایاها زمان را خدایی می‌دانستند که بر قوز یک خدا حرکت می‌کند؟ و چرا پارمنیدس به دنبال حذف شدن از زمان بود؟ هر پرسشی درباره «چرا» یک زمان تاریخی دلایلی را مطرح می کند که خود ماهیت تاریخی دارند. ظاهراً زمان را فقط زمانی می فهمد که در تاریخش بفهمد. فقط یک نفر تاریخ آنها را تنها زمانی درک می کند که آنها را در یک تاریخ بزرگتر از روح درک کند. زمان در تاریخ این هدف دوگانه را دنبال می کند: منطق توسعه زمان را از منطق توسعه تاریخ قابل درک کند.

Die Zeit tritt uns in der Geschichte in vielfältiger Form entgegen. Die Unterschiede sind nicht nur oberflächlich; sie reichen bis in ihre kategoriale Struktur. Wir können nicht sicher sein, dass wir fremde Zeiten überhaupt verstehen. Weshalb dachten sich die Arunta die Vorzeit als eine Zeit des „dreaming“? Und weshalb dachten die Maya die Zeit als Gott, von einem Gott auf dem Buckel getragen? Und warum suchte Parmenides aus der Zeit das Werden auszuschließen? Jede Frage nach dem „Warum“ einer historischen Zeit fragt nach Gründen, die ihrerseits historischer Natur sind. Ersichtlich versteht man die Zeit nur, wenn man sie in ihrer Geschichte versteht. Nur versteht man ihre Geschichte erst, wenn man sie in einer umfassenderen Geschichte des Geistes versteht. Die Zeit in der Geschichte verfolgt dieses doppelte Ziel: die Entwicklungslogik der Zeit aus einer Entwicklungslogik der Geschichte verständlich zu machen.