Die Wochentage im Erlebnis der Ostkirche und des christlichen Abendlandes

در این کتاب عبادت و آیین عامیانه، هنجارهای قانونی و حرکات جشن بر اساس منابع به هم می رسند. در اینجا حوزه های اجتماع و در عین حال وقف نفس به هم می رسند. هفته فرهنگ سازی شده چارچوب بیرونی و میدان حرکت را ارائه می دهد. او جشنواره ها و تعطیلات ساده را می شناسد که غنی تر هستند. او از خدمات و معاملات رسمی اطلاع دارد. در همین راستا، این هفته از Sacramentaries and Rituals در نمایش خود پیروی می کند. اما سپتیمانا همچنین توده‌های نذری ذهنی‌تر، نعمت‌های آرزومند و عبادت‌های عامیانه مردمی را تجربه می‌کند. سرود و آهنگ روشن می شود. در طول اعصار، به هر روز از هفته رنگ‌آمیزی و محتوای روحی خاصی داده می‌شود که برای تجربه‌ای عمیق‌تر غیرقابل انکار است، مهم نیست که چقدر نقوش متحول از پارسا را ​​به همراه داشته باشد. در سپتیمانا زندگی، تغییر و میراث اعصار فرهنگی منعکس شده است، حتی بیشتر ایمان و اخلاق یک قوم، اعتراف به تمام جهان و روی آوردن به خدا. به این ترتیب، آداب و رسوم ناپسند و مذهبی، بسیار بیشتر از آنچه دایره المعارف های قوم شناسی رایج تصور می کنند، به هم نفوذ می کنند. اعیاد جوامع کلیسایی به سال مدنی لهجه های قوی و شادی بخش، ساختاری معنادار و استحکام بیشتری می بخشد. در سنت، روز کاری در مورد ارتباط با حوزه های احترام و نوین می داند. برخی از این ارزش های سنتی دیگر مانند گذشته زنده نیستند یا حتی به طور کامل ناپدید شده اند.

In diesem Buch begegnen sich an der Hand der Quellen Liturgie und Volkskult, die Rechtsnorm und die Gebärde des Feierlichen. Dabei treffen sich die Bereiche der Gemeinschaft und zugleich die Devotion des Ich. Den äußeren Rahmen und das Bewegungsfeld bietet die kultisch gepflegte Woche. Sie kennt Feste und schlichte Ferialtage, die sich anreichern. Sie weiß um Gottesdienste und Umgänge offizieller Prägung. In dieser Hinsicht folgt diese Woche in ihrer Repräsentation Sakramentarien und Ritualien. Aber ebenso erlebt die Septimana mehr subjektiv ausgerichtete Votivmessen, be­ gehrte Segnungen und beliebte Volksandachten. Dabei schalten sich der H ym­ nus und das Lied ein. Jedem Wochentag werden im Ablauf der Zeitalter, soviel dieser an wechselnden Motiven des Frommen auch mit sich führt, eine bestimmte Färbung und ein für ein tieferes Erleben unverkennbarer Stim­ mungsgehalt zuteil. In der Septimana spiegeln sich das Leben, der Wandel und das Erbe der Kulturzeitalter, mehr noch der Glaube und das Ethos eines Volkes, überhaupt das Bekenntnis zum Ganzen der Welt und die Hinwen­ dung zu Gott. So durchdringen sich profanes und religiöses Brauchtum, weit mehr als die gängigen volkskundlichen Enzyklopädien annehmen. Die Feste kirch­ licher Gemeinschaften verleihen dem bürgerlichen Jahr starke und freud­ volle Akzente, eine bedeutsame Gliederung und größere Festigkeit. Der Werktag weiß im Brauchtum um Verknüpfungen mit den Bereichen der Ehrfurcht und des Numinosen. Manches an solchen überlieferungswerten ist inzwischen nicht mehr so lebendig wie einst oder gar ganz eingegangen.