Die Weimarer Republik

سایه پایان شکوهمند بر همه سنگینی می کند وایمار - شکست سیاسی در برخورد با اولین ساخت دمو آلمان؟ کراتی، جمهوری وایمار در 30 ژانویه 1933، با انتصاب آدولف هیتلر به عنوان صدراعظم، این نظام سیاسی سرانجام فروپاشید و جای خود را به یک دیکتاتوری تمامیت خواه داد که مسبب آغاز جنگ جهانی دوم و کشتار میلیون ها نفر به ویژه یهودیان اروپا بود. ترک کرد. آگاهی از شکست جمهوری وایمار، همراه با آگاهی از جنایات وحشتناکی که دولت ناسیونال سوسیالیست در آن زمان مرتکب شد، به راحتی ما را وسوسه می کند تا تاریخ جمهوری وایمار را از ابتدا ارائه کنیم. از این منظر، ایالت وایمار به عنوان یک ساختار غلط سیاسی ظاهر می شود که زنجیره ای بی وقفه از بحران های سیاسی را ایجاد کرد و با اجتناب ناپذیری خاصی منجر به شکستی شد که در 30 ژانویه 1933 رقم خورد، اگرچه هیتلر لزوماً از این شکست بهره مند نبود. «وایمار» باید باشد. آسیب پذیری جمهوری وایمار در برابر بحران ها را نمی توان انکار کرد. ثبات سیاسی یک کالای گرانبها در این ایالت بود. چند سال آرامی که حداقل نشانه‌ای از عادی بودن را می‌توان بر روی انگشتان یک دست شمرد. با این حال، این یافته نباید به این فرض عجولانه منجر شود که جمهوری وایمار از ابتدا محکوم به فنا بود. بنابراین هدف از این مطالعه افزایش حساسیت به باز بودن رویدادهای گذشته است.

Der Schatten des unrühmlichen Endes lastet über jeder wissen­ Weimar - eine politische Fehl­ schaftlichen Beschäftigung mit der ersten deutschen Demo­ konstruktion? kratie, der Republik von Weimar. Am 30. Januar 1933, mit der Ernennung Adolf Hitlers zum Reichskanzler, ging dieses politi­ sche System endgültig in die Brüche und machte einer totalitä­ ren Diktatur Platz, auf deren Konto die Entfesselung des Zwei­ ten Weltkriegs und die Ermordung von Millionen von Menschen, insbesondere der europäischen Juden, gingen. Das Wissen um das Scheitern der Weimarer Republik, gepaart mit der Kenntnis von den schrecklichen Verbrechen, die der nationalsozialistische Staat danach verübte, verführt leicht dazu, die Geschichte der Weimarer Republik von ihrem Ausgang her darzustellen. Aus dieser Perspektive erscheint der Staat von Weimar als politische Fehlkonstruktion, die eine unablässige Kette von politischen Kri­ sen hervorgerufen und mit einer gewissen Zwangsläufigkeit in das durch den 30. Januar 1933 markierte Fiasko geführt habe, wenngleich nicht notwendigerweise Hitler der Nutznießer des Versagens von »Weimar« sein musste. Die Krisenanfalligkeit der Weimarer Republik kann nicht in Abrede gestellt werden. Politische Stabilität war in diesem Staat ein kostbares Gut; die wenigen ruhigen Jahre, die wenigs­ tens einen Hauch von Normalität ausstrahlten, lassen sich an den Fingern einer Hand abzählen. Doch sollte dieser Befund nicht zu der vorschnellen Annahme verleiten, dass die Weimarer Republik von Anfang an dem Untergang geweiht war. Darum soll die vorliegende Studie die Sensibilität für die Offenheit vergan­ genen Geschehens schärfen.