Die Volkspartei: Typus und Wirklichkeit. Ein Lehrbuch

صحبت‌های کلیشه‌ای «احزاب مردمی» و نوع حزب مردم، چه به معنای مثبت یا منفی، دیگر به تحقیقات و نظریه‌های حزبی منجر نمی‌شود. یا باید رویکردهای نظری-تحلیلی یا گونه‌شناختی قبلی به طور کامل بازنگری شود یا حتی بهتر از آن، یک نظریه جدید جامعه‌شناختی (جزئی) از حزب بزرگ میان‌رده توسعه یابد. در این کتاب درسی "حزب خلق - نوع و واقعیت" تلاش شده است تا برای اولین بار سیر بحث قبلی در مورد مسئله "حزب خلق" از سال 1905 به بعد دنبال شود تا به بحث نظری پرداخته شود. مفهوم‌سازی‌های تحلیلی، گونه‌شناختی و سیاسی و به‌طور سیستماتیک در سیر کلی منشعب و پراکنده بحث طبقه‌بندی شوند. انحرافات و پیچ های اشتباه نیز نشان داده شده است. در عین حال، بخش خوبی از تاریخچه تحقیقات و تدریس احزاب علمی اجتماعی در آلمان و جمهوری فدرال نوشته شده است. اگرچه یک کتاب درسی در مورد مشکل «حزب خلق» نمی تواند چیزی بیش از یک مرور کلی از روند بحث و تحقیق تا به امروز و وضعیت فعلی هنر ارائه دهد، خلاصه و تعادل باید انگیزه ای برای بحث های نظری بیشتر فراهم کند. و کار تجربی انجام شود فرمول‌هایی که طبق این یا آن الگو تا حد حماقت مانترا تکرار می‌شوند، این تصور نادرست را به وجود می‌آورند که مفاهیم «حزب خلق» تا کنون به طور منسجمی بالغ هستند و خود را به‌طور تجربی و تحلیلی «اثبات کرده‌اند». تعادل این کتاب درسی این است که به نظر می رسد توسعه یک نظریه جامعه شناختی (جزئی) از نظر تجربی غنی از حزب بزرگ در جوامع صنعتی دموکراتیک غربی ضروری است. پدیده واقعی حزب بزرگ احتمالا مدت هاست که از شبح قدیمی تحقیق و نظریه حزب پیشی گرفته است.

Das stereotype Gerede von den "Volksparteien" und dem Volkspartei-Typus, sei es im positiven wie im negativen Sinne, führt in der Parteienforschung und -lehre nicht mehr weiter. Entweder müssen bisherige theoretisch-analytische oder typologische Ansätze gründlich reformuliert oder, besser noch, es sollte eine neue soziologische (Teil-)Theorie der Großpartei mittlerer Reichweite entfaltet werden. In diesem Lehrbuch über die "Volkspartei - Typus und Wirklichkeit" wird zum er­ stenmal versucht, den bisherigen Diskussionsverlauf über die Problematik "Volks­ partei" von 1905 an zu verfolgen, die theoretisch-analytischen, typologischen und politischen Konzeptualisierungen zu erörtern und in den verzweigten und diffusen Gesamtverlauf der Diskussion systematisch einzuordnen. Es werden auch die Abwe­ ge und Irrwege aufgezeigt. Damit wird zugleich ein gutes Stück der Geschichte der sozialwissenschaftlichen Parteienforschung und -lehre in Deutschland und in der Bundesrepublik geschrieben. Obschon ein Lehrbuch zur Problematik "Volkspartei" nicht sehr viel mehr als einen Überblick über den bisherigen Gang und den derzeitigen Stand der Diskussion und Forschung vermitteln kann, so sollen doch durch Zusammenfassung und Bilan­ zierung Anstöße für die weitere theoretische Diskussion und empirische Arbeit gege­ ben werden. Die bis zur gebetsmühlenmäßigen Stupidität nach diesem oder jenem Muster wiederholten Formeln erwecken den falschen Eindruck, daß die bisher ent­ wickelten Konzepte der "Volkspartei" in sich schlüssig ausgereift seien und sich empirisch-analytisch "bewährt" hätten. Die Bilanz dieses Lehrbuchs ist, daß die Entwicklung einer empirisch gehaltvollen soziologischen (Teil-)Theorie der Groß­ partei in westlichen demokratischen Industriegesellschaften dringend geboten scheint. Das reale Phänomen Groß partei ist wahrscheinlich dem alten Phantom der Parteienforschung und -lehre längst davongeeilt.