Die Veränderung der keramisch-technologischen Eigenschaften und des Mineralaufbaues verschiedener Tone beim Brennen

تجزیه کائولینیت و تشکیل فازهای با دمای بالا مولیت و کریستوبالیت و همچنین محصولات واسطه متا کائولین و y-آلومینا به دلیل اهمیت اساسی این مشکل به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است. از آنجایی که تجزیه کانی های رسی مبنای همه ملاحظات در مورد ساختار و خواص سرامیکی محصولات پخته شده در دماهای بالاتر است، تعدادی از کارهای جدیدتر در زیر ارائه شده است. به طور کلی از بررسی‌های حرارتی تحلیلی تفاضلی و اشعه ایکس مشخص شده است که کائولینیت در حدود 600 درجه سانتیگراد تجزیه می‌شود. با این حال، بسته‌های لایه‌های خشک شده در متا کائولن به نظر می‌رسد ساختار فضایی بسیار شبیه به کائولن دارند. از طرف دیگر پیک گرمازایی DTA در دمای 950 تا 1000 درجه سانتیگراد به روشهای مختلفی توضیح داده شده است. انرژی آزاد شده در این واکنش تا حدی به عنوان گرمای تبلور فازهای بلوری ممکن تفسیر می شود، اما تا حدی نیز به عنوان یک واکنش در حالت فعال، ناشی از فروپاشی چارچوب متا کائولینیت، تفسیر می شود. اثرات حرارتی همراه با واکنش در طی تجزیه کائولن توسط INSLEY و EWELL [1] در اوایل سال 1935 توصیف شد. آنها فرض کردند که آلومینا آمورف و سیلیس آمورف در طول اثر گرماگیر در دمای 550 تا 600 درجه سانتیگراد تشکیل شده اند و اثر گرمازایی در دمای 950 تا 1000 درجه سانتیگراد ناشی از تشکیل y-Al 0 است. تحقیقات الکترون نوری 2 3 و ارزیابی تصاویر پراش توسط EITEL [1 a] روی کائولن نشان داد که y-آلومینا بین 700 تا 1100 درجه سانتیگراد، مولیت از 950 درجه سانتیگراد و کریستوبالیت از 1200 درجه سانتیگراد قابل تشخیص است.

Der Zerfall von Kaolinit und die Bildung der Hochtemperaturphasen Mullit und Cristobalit sowie der Zwischenprodukte Meta-Kaolin und y-Tonerde wurden wegen der grundlegenden Wichtigkeit dies es Problems schon mehrfach studiert. Da der Zerfall der Tonminerale die Grundlage für alle Überlegungen zum Aufbau und der keramischen Eigenschaften der bei höheren Temperaturen gebrannten Erzeugnisse ist, werden im folgenden eine Reihe von neueren Arbeiten gebracht. Durch röntgenographische und differentialthermoanalytische Untersuchungen ist allgemein bekannt, daB Kaolinit um 600°C zerfällt; die entwässerten Schicht­ pakete im Meta-Kaolin besitzen jedoch anscheinend ein dem Kaolin sehr ähn­ liches Raumgerüst. Der exotherme DTA-Peak bei 950 bis 1000°C wird dagegen verschieden zu erklären versucht. Teils wird die bei dieser Reaktion freiwerdende Energie als Kristallisationswärme möglicher Kristallphasen gedeutet, teils aber auch als eine Reaktion im aktiven Zustand, bedingt durch den Zusammensturz des Meta-Kaolinit-Gerüstes. Die thermischen Effekte, welche die Reaktion beim Kaolinzerfall begleiten, wurden von INSLEY und EWELL [1] schon 1935 beschrieben. Sie nahmen an, daB während des endothermen Effektes bei 550 bis 600° C amorphe Tonerde und amorphe Kieselsäure entstehen, und daB der exotherme Effekt bei 950 bis 1000° C durch die Bildung von y-A1 0 hervorgerufen wird. Elektronenoptische Unter­ 2 3 suchungen und die Auswertung von Beugungsaufnahmen von EITEL [1 a] an Kaolin zeigten, daB zwischen 700 bis 1100°C y-Tonerde, ab 950°C Mullit und ab 1200°C Cristobalit nachweisbar war.