Die Vermutung unmittelbarer Wirkung des Unionsrechts: Ein Plädoyer für die Aufgabe der Kriterien hinreichender Genauigkeit und Unbedingtheit

این کار فرض تأثیر مستقیم قانون اتحادیه را اثبات می کند. بدین وسیله جزمیاتی را تبلیغ می کند که ابهام محتوای معیارهای مورد استفاده در فقه و علم را برای تعیین تأثیر مستقیم، یعنی دقت کافی و بی قید و شرط، برطرف می کند. فرض تأثیر مستقیم هم بر اساس رویه قضایی دیوان دادگستری اتحادیه اروپا و هم بر اساس دلایل جزمی است. این نشان می دهد که دلایلی که با توجه به حقوق بین الملل، تردید در اجرای مستقیم آن توسط دادگاه های ملی و مقامات اداری را توجیه می کند، نمی تواند به حقوق اولیه و ثانویه اتحادیه منتقل شود.

Das Werk belegt die Vermutung der unmittelbaren Wirkung des Unionsrechts. Es propagiert hiermit eine Dogmatik, die der inhaltlichen Unklarheit der bisher in der Rechtsprechung und Wissenschaft gebräuchlichen Kriterien zur Bestimmung der unmittelbaren Wirkung, namentlich der hinreichenden Genauigkeit und Unbedingtheit, abhilft. Die Vermutung unmittelbarer Wirkung wird sowohl mit der Rechtsprechung des Gerichtshofs der Europäischen Union als auch dogmatisch begründet. Dabei zeigt sich, dass die Gründe, die im Hinblick auf das Völkerrecht eine Zurückhaltung bei dessen unmittelbarer Anwendbarkeit durch nationale Gerichte und Verwaltungsbehörden rechtfertigen, sich jedenfalls nicht auf das primäre und sekundäre Unionsrecht übertragen lassen.