Die Therapie mit Lithiumsalzen: Ein Kompendium für die Praxis

نمک‌های لیتیوم سه دهه است که به طور سیستماتیک و با موفقیت در روان‌پزشکی مورد استفاده قرار گرفته‌اند، و طبق داده‌های علمی، استفاده از آن‌ها هنوز روش انتخابی برای جلوگیری از عود روان‌پریشی‌های عاطفی دوره‌ای است. ابتدا فقط اثر آرام بخش و ضد جنون شناخته شد، سپس اثر عود-پیشگیرانه بر روان پریشی های عاطفی دوره ای (بیماری های شیدایی- افسردگی) کشف شد. در اینجا، برای جلوگیری و جلوگیری از عود فازهای شیدایی یا افسردگی که معمولاً بارها و بارها اتفاق می‌افتد، نمک‌های لیتیوم نقش اصلی خود را به‌عنوان پیشگیرانه ایفا می‌کنند. نشانه دیگری در دهه گذشته اضافه شده است: تجویز اضافی نمک های لیتیوم، علاوه بر داروهای ضد افسردگی تجویز شده در درمان حاد، در مورد به اصطلاح مقاومت دارویی در بیماری های شدید و مزمن افسردگی. با توجه به اثربخشی بالینی نمک های لیتیوم برای موارد ذکر شده، دیگر هیچ تردیدی وجود ندارد. اثربخشی آنها با روش های علمی موجود در حال حاضر ثابت شده است. فرآیندهای عصبی بیوشیمیایی زیربنای اثرات درمانی تنها تا حدی شناخته شده است. البته استفاده دارویی از نمک های لیتیوم معجزه نمی کند. مانند هر دارو درمانی، استفاده از نمک های لیتیوم محدودیت هایی دارد، به عنوان مثال. با عدم پاسخ به دارو، موارد منع مصرف، عوارض جانبی و مسائل مربوط به انطباق. از سوی دیگر، با وجود چندین دهه تجربه خوب، امکان استفاده از نمک های لیتیوم هنوز بسیار ناچیز است.

Lithiumsalze werden seit gut drei Jahrzehnten systematisch und mit Er­ folg in der Psychiatrie eingesetzt, und bis heute ist ihre Anwendung nach der wissenschaftlichen Datenlage die Methode der ersten Wahl, wenn es um die Rezidivprophylaxe periodisch auftretender affektiver Psychosen geht. Zuerst war nur die sedierende, antimanische Wirkung bekannt, dann wurde die rezidivprophylaktische Wirkung bei periodisch auftretenden Affektpsychosen (manisch-depressiven Erkrankungen) entdeckt. Hier, zur Vorbeugung und Vermeidung von Rückfällen der in der Regel immer wieder auftretenden manischen oder depressiven Phasen, spielen Lithiumsalze ihre zentrale Rolle als sogenannte Prophylaktika. Im letzten Jahrzehnt ist eine weitere Indikation hinzugekommen: die zusätzliche Gabe von Lithiumsalzen, neben den in der Akutbehandlung verordneten Antidepressiva, bei sogenannter Pharmakatherapieresistenz schwerer, chronisch verlaufender depressiver Erkrankungen. Hinsichtlich der klinischen Wirksamkeit der Lithiumsalze bestehen bei den genannten Indikationen heute keine Zweifel mehr. Ihre Effektivität ist mit den aktuell zur Verfügung stehenden wissenschaftlichen Methoden erwiesen. Welche neurobiochemischen Prozesse den therapeutischen Effekten zugrunde liegen, ist bis heute nur sehr lückenhaft bekannt. Natürlich bewirkt der pharmakatherapeutische Einsatz von Lithiumsal­ zen keine Wunder. Auch die Anwendung von Lithiumsalzen hat, wie jede Pharmakotherapie, ihre Grenzen, bedingtz.B. durch Nichtansprechen auf die Medikation, Kontraindikationen, Nebenwirkungen und Probleme hin­ sichtlich der Compliance. Andererseits jedoch ist die Möglichkeit des Einsatzes von Lithiumsalzen trotz jahrzehntelanger guter Erfahrungen heute noch zu wenig bekannt.