Die Theorie des gerichtlichen Erkenntnisverfahrens: Die Grundlinien des zivil-, straf- und verwaltungsgerichtlichen Prozesses

رئوس مطالبی که من سعی دارم در این کتاب ترسیم کنم، طرح کلی دادرسی دادگاه های مدنی، جزایی و اداری را تشکیل نمی دهد. بلکه آنچه از ادغام این خطوط پدید می آید ساختار است; موضوع تحقیق، ساختار رویه قضایی به عنوان فرآیند درخواست قانونی است. تصمیم قضایی به عنوان دانش تلقی می شود و محاکمه به عنوان فرآیند شناختی با هدف به دست آوردن این دانش. در این زمینه، من سعی می‌کنم با کمک به نظریه عمومی رویه قضایی، برخی از نتایج توسعه‌یافته برای انواع رویه‌های قضایی را به یک مخرج مشترک برسانم و از این مخرج، بین رویه شناختی و رویه قضایی ارتباط برقرار کنم. روش شناسی حقوقی و نظریه استدلال حقوقی نزدیک است. وزیر امور خارجه پروفسور دکتر. تشکر صمیمانه U. KLUG را مدیون هستم. او به من انگیزه داد تا منطق ریاضی را به کار ببرم و سخاوتمندانه فرصت تحقیق خودم را به من داد. پروفسور دکتر F. RITTNER، من در درجه اول به جنبه قانون مدنی کار متعهد هستم. آقای T. FEICKERT، رئیس سنا، که من در طول دوره آموزشی خود به عنوان منشی دادگاه در گروه مطالعاتی او شرکت کردم، توانست علاقه به قوانین رویه ای را برانگیزد. با این حال، گفتگوهای متعددی که با پروفسور دکتر داشتم. K. ADOMEIT، پروفسور Dr. E. BUND و به خصوص با آقای Privatdozent Dr. ب. اشمیدل مجاز به رهبری بود، برای خلق کتاب مهم بودند.

Die Grundlinien, die ich in diesem Buch zu zeichnen versuche, bilden keinen Grundriß des zivil-, straf- und verwaltungsgerichtlichen Verfahrens. Was die Zusammenfassung dieser Linien ergibt, das ist vielmehr Struktur; Gegenstand der Untersuchung ist die Struktur des gerichtlichen Verfahrens als eines Rechtsanwendungsprozesses. Die gerichtliche Entscheidung wird als Erkenntnis, der Prozeß als das auf die Erlangung dieser Erkenntnis gerich­ tete Erkenntnisverfahren gesehen. In diesem Rahmen versuche ich, einen Beitrag zur allgemeinen Lehre des gerichtlichen Verfahrens zu leisten, einige der für die einzelnen Verfahrensarten entwickelten Resultate auf einen ge­ meinsamen Nenner zu bringen und von diesem Nenner her den Zusammen­ hang des Erkenntnisverfahrens mit juristischer Methodenlehre und juristi­ scher Argumentationstheorie sichtbar zu machen. Herrn Staatssekretär Prof. Dr. U. KLUG schulde ich herzlichen Dank; er hat mir den Anstoß zur Anwendung der mathematischen Logik gegeben und mir in großzügiger Weise Gelegenheit zu eigener Forschung geboten. Herrn Prof. Dr. F. RITTNER bin ich vor allem verpflichtet, was den zivil­ rechtlichen Einschlag der Arbeit betrifft. Das Interesse am Verfahrensrecht hat namentlich Herr Senatspräsident T. FEICKERT zu wecken verstanden, dessen Arbeitsgemeinschaft ich während meiner Ausbildung als Gerichts­ referendar besuchte. Jedoch auch zahlreiche Gespräche, die ich mit Herrn Prof. Dr. K. ADOMEIT, Herrn Prof. Dr. E. BUND sowie besonders mit Herrn Privatdozenten Dr. B. SCHMIEDEL habe führen dürfen, sind für die Entste­ hung des Buches von Bedeutung gewesen.