Die Relevanz der Markenarchitektur für das Employer Branding: Eine verhaltenstheoretisch-experimentelle Untersuchung zum Einfluss von hierarchieübergreifenden Markenkombinationen auf die Employer Brand Strength

​از زمانی که نام تجاری کارفرما در دهه 1990 وارد گفتمان علمی شد، فرآیند مدیریت مرتبط با استفاده مرتبط با کارفرما از یک نام تجاری عمدتاً به عنوان جنبه ای از برندسازی شرکتی مورد بحث قرار گرفته است. با این حال، یکی از با ارزش ترین منابع شرکت تا کنون به سختی ظاهر شده است: سبد برند. با توجه به این واقعیت که اکثر شرکت‌ها امروزه چندین برند را به طور همزمان اداره می‌کنند، این کار خود را هدف بررسی ترکیب‌های برندهای سلسله مراتبی برای تیز کردن موقعیت یک کارفرما قرار داده است. ارتباط ترکیبات برند برای برندسازی کارفرما اساساً از وجود وابستگی های متقابل (درون فردی) ذینفعان ناشی می شود. برای مثال یک مشتری می تواند همزمان نقش سهامدار یا متقاضی را ایفا کند. با توجه به این کثرت، تماس با برندهای مختلف یک شرکت بعید نیست.

​Seit die Employer Brand in den 1990er Jahren im wissenschaftlichen Diskurs angekommen ist, wird der mit dem arbeitgeberbezogenen Einsatz einer Marke verbundene Managementprozess hauptsächlich als Facette des Corporate Brandings diskutiert. Eine der wertvollsten Unternehmensressourcen tritt bislang jedoch kaum in Erscheinung: das Markenportfolio. Vor dem Hintergrund, dass heute ein Großteil der Unternehmen mehrere Marken parallel führt, hat sich diese Arbeit zum Ziel gesetzt, hierarchieübergreifende Markenkombinationen zur schärferen Positionierung eines Arbeitgebers näher zu beleuchten. Die Relevanz von Markenkombinationen für das Employer Branding leitet sich grundsätzlich von der Existenz (intrapersonaler) Stakeholderinterdependenzen ab. Ein Kunde kann bspw. zugleich die Rolle eines Anteilseigners oder eben auch jene eines Bewerbers erfüllen. Durch diese Pluralität ist ein Kontakt mit verschiedenen Marken eines Unternehmens nicht unwahrscheinlich.