Die Logotherapie und Existenzanalyse Viktor Frankls: Systematisch und kritisch

ویکتور فرانکل و لوگوتراپی اکنون در سراسر جهان شناخته شده اند. فرانکل با زندگی و کار خود تقریباً تمام قرن بیستم (1905-1997) را همراهی کرد - و اثری آشکار از خود بر جای گذاشت. لوگوتراپی و تحلیل وجودی، همانطور که کار او با نام کامل آن خوانده می شود، اساساً یک سیستم پزشکی-روان درمانی است، اما با دیدگاهی فلسفی جامع از انسان و جهان ارائه شده است. پرسش انسان از معنا، مشخصه معنادرمانی است و اراده معطوف به معنا امری متمایز انسانی است. تمام تلاش فرانکل این است که نشان دهد یا سوگند یاد کند که زندگی به مثابه این و زندگی فرد اساساً معنادار است و باقی می ماند - حتی در مواجهه با سه گانه غم انگیز، به قول خودش، سرنوشت، گناه و مرگ. جوهر معنادرمانی اعتقاد به معنای نامشروط است. این یک بعد ماورایی-مذهبی نهایی را به نمایش می گذارد. در هر صورت، معنادرمانی از نظر انسان‌شناختی به‌طور کل‌نگر تصور می‌شود، به این معنا که ابعاد اساسی انسان بودن، یعنی تمامیت جسم، روح و روح در نظر گرفته می‌شود. با این حال، تمرکز ویژه و مشارکت خاص فرانکل در رشته های شفابخش بر واقعیت معنوی- وجودی است. طب به طور کلی به طور طبیعی همیشه با جسم، فیزیک یا سوما سروکار داشته است. او بیشتر و بیشتر یاد گرفته است که با روح، روان، همچنین با روان و فیزیک در تعامل با یکدیگر برخورد کند: در روانشناسی.

Viktor Frankl und die Logotherapie sind mittlerweile weltweit bekannt. Mit seinem Leben und Werk hat Frankl fast das ganze zwanzigste Jahrhundert (1905–1997) begleitet – und eine deutliche Spur hinterlassen. Die Logothe- pie und Existenzanalyse, wie sein Werk mit dem vollen Namen heißt, ist im Wesentlichen ein medizinisch-psychotherapeutisches System, allerdings mit einem umfassend dargelegten philosophischen Menschen- und Weltbild. Die menschliche Sinnfrage ist das Markenzeichen der Logotherapie und der Wille zum Sinn das unterscheidend Menschliche. Frankls ganzes Streben geht dahin, aufzuzeigen oder zu beschwören, dass das Leben als solches und das des Einzelnen grundsätzlich sinnträchtig ist und bleibt – auch angesichts der tragischen Trias, wie er sie nennt, von Schicksal, Schuld und Tod. Die B- schaft der Logotherapie ist der Glaube an einen unbedingten Sinn. Damit kommt eine letztgültige, transzendental-religiöse Dimension in den Blick. Die Logotherapie ist auf alle Fälle anthropologisch ganzheitlich konzipiert in dem Sinne, dass den wesentlichen Dimensionen des Menschseins, also der leib-seelisch-geistigen Ganzheit, Rechnung getragen wird. Frankls besonderes Augenmerk und spezifischer Beitrag zu den Heilungsdisziplinen liegt all- dings auf der geistig-existentiellen Realität. Die Medizin allgemein hat sich naturgemäß immer mit dem Leiblichen, der Physis bzw. dem Soma befasst. Sie hat mehr und mehr gelernt, sich mit dem Seelischen, der Psyche zu befassen, auch mit Psyche und Physis im Zusammenspiel miteinander: in der Psyc- somatik.