Die Landtagsfraktionen in Sachsen-Anhalt von 1946 bis 1950: Analyse des landespolitischen Handelns und der Handlungsspielräume kollektiver Akteure in der werdenden DDR

از دیدگاه امروز، اولین پارلمان ایالت زاکسن-آنهالت که پس از پایان جنگ در سال 1946 انتخاب شد، به نظر یک تجربه دموکراتیک است که از ابتدا محکوم به شکست بود. اما در آن زمان، دگرگونی رئال سوسیالیستی حداکثر یک هدف اعلام شده برای بخشی از سیستم حزبی آلمان شرقی، یعنی جناح کمونیستی SED بود. از سوی دیگر، نیروهای لیبرال و محافظه کار LDP و CDU که از اولین و تنها انتخابات ایالتی با اکثریت محدود بیرون آمدند، به هیچ وجه به فکر یک مدل مسیر سیاسی نبودند که ناگزیر به یک دولت تک حزبی منجر شود. . با این حال، امید به حفظ و دفاع از پارلمان منطقه به عنوان سنگر دموکراسی به زودی جای خود را به استعفا و انطباق داد.

کریستینا تریتل روند گشایش دموکراتیک و الغای دولت اقتدارگرا را بازسازی می کند که پس از آن و همراه شد. با اعمال خودسرانه پارلمانتاریسم منطقه ای قبل از تأسیس جمهوری آلمان. او نمایندگان مجلس را بازیگرانی نشان می‌دهد که باید اقدامات استراتژیک خود را با چارچوب نهادی در حال تغییر و به ظاهر غیرقابل پیش‌بینی همسو کنند و اقدامات پارلمانی، درگیری‌های بین و درون این سه جناح را فرآیندی سیاسی توصیف می‌کند که به زودی شکل یک مبارزه نابرابر بین این سه جناح را به خود می‌گیرد. حامیان و دشمنان دموکراسی

Aus heutiger Sicht erscheint das erste nach Kriegsende 1946 gewählte Parlament des Landes Sachsen-Anhalt als demokratisches Experiment, das von Anbeginn zum Scheitern verurteilt war. Damals jedoch war die realsozialistische Transformation allenfalls für einen Teil des ostdeutschen Parteiensystems, nämlich den kommunistischen Flügel der SED, ein erklärtes Ziel. Die liberalen und konservativen Kräfte von LDP und CDU hingegen, die aus den ersten und einzigen Landtagswahlen mit knapper Mehrheit hervorgingen, dachten keineswegs an ein politisches Pfadmodell, das unausweichlich in den Einparteienstaat münden würde. Allerdings wichen die Hoffnungen, man könne das regionale Parlament als eine demokratiebildende Bastion erhalten und verteidigen, bald der Resignation und Anpassung.

Christina Trittel rekonstruiert den Prozess der demokratischen Öffnung und der dann folgenden und von Willkürakten begleiteten autoritär-staatlichen Abschaffung des regionalen Parlamentarismus vor der Gründung der DDR. Sie zeigt die Parlamentarier als Akteure, die ihr strategisches Handeln nach den sich wandelnden und unberechenbar wirkenden institutionellen Rahmenbedingungen ausrichten müssen, und beschreibt die parlamentarischen Aktionen, die Konflikte zwischen den und innerhalb der drei Fraktionen als politischen Prozess, der bald die Form eines ungleichen Kampfes zwischen Anhängern und Feinden der Demokratie annimmt.