Die Kirchen und der deutsche Nationalstaat: Konfessionelle Beiträge zum Systembestand und Systemwechsel

Bastian Scholz اولین تحلیل مقارن، فرقه-مقایسه ای از نگرش های دولتی-سیاسی هر دو کلیسای اصلی مسیحی در آلمان را ارائه می دهد. او تأثیر آنها بر ثبات نظام های سیاسی قرن 19، 20 و 21 و نقش آنها در جریان تحولات دولتی را مورد بحث قرار می دهد. برای تاریخ آلمان، تقسیم فرقه ای جمعیت به اندازه انبوه دگرگونی های سیستم سرنوشت ساز بود. پس از سال 1803، کلیسای کاتولیک فاصله کلی خود را با دولت حفظ کرد و راه را برای دولت مشروطه، هم فرصت طلب و هم ریسک گریز، هموار کرد. تنها در واتیکان دوم 1962-1965 او دموکراسی را اعلام کرد. برای مدت طولانی، کلیسای انجیلی در آلمان با دموکراتیزاسیون مخالفت کرد و سلطنت را ایده آل کرد تا اینکه کلیسا توسط هیتلر تقسیم شد. با جمهوری فدرال، تنها سیستمی ثابت شد که از وفاداری هر دو فرقه از مراحل اولیه برخوردار بود.

Bastian Scholz legt die erste diachrone, konfessionsvergleichende Analyse der staatspolitischen Haltungen beider christlicher Großkirchen in Deutschland vor. Er erörtert ihren Einfluss auf die Stabilität der politischen Systeme des 19., 20. und 21. Jahrhunderts sowie ihre Rolle während der staatlichen Umbrüche. Für Deutschlands Geschichte war die konfessionelle Spaltung der Bevölkerung ebenso schicksalhaft wie die Vielzahl von Systemtransformationen. Die katholische Kirche pflegte nach 1803 allgemeine Staatsdistanz, war opportunistische wie risikoscheue Wegbereiterin des Verfassungsstaates. Erst im Vaticanum II 1962-65 bekannte sie sich zur Demokratie. Die evangelische Kirche opponierte in Deutschland lange gegen die Demokratisierung und idealisierte die Monarchie bis zur Kirchenspaltung durch Hitler. Mit der Bundesrepublik erwies sich nur jenes System als stabil, das frühzeitig die Loyalität beider Konfessionen genoss.