Die Jüdische Revolution: Untersuchungen zu Ursachen, Verlauf und Folgen der hasmonäischen Erhebung

168 قبل از میلاد سلوکی آنتیوخوس چهارم در آیین اورشلیم مداخله کرد. شورش علیه این اقدامات در میان هامونی ها شکل گرفت که به احیای فرقه، استقرار هاسمونیان به عنوان کاهنان اعظم و استقلال یهودیه انجامید. این اثر به بررسی علل، توسعه و پیامدهای قیام هاسمون می پردازد و آن را به عنوان یک فرآیند تاریخی خلاصه می کند. تحقیقات انتقادی از زمان آغاز آن به دنبال درک عمیق تری از نظرسنجی بوده است. با این حال، به دلیل وضعیت دشوار منبع، اجماع در مورد هیچ نقطه ای به سختی حاصل شده است: توضیحاتی برای مداخلات فرقه ای یا در پیش از تاریخ سلوکی یا یهودیه جستجو می شد، اینها یا در تحولات بلندمدت طبقه بندی می شدند یا رویدادهای احتمالی مورد تأکید قرار می گرفتند و انگیزه های مذهبی مورد تأکید قرار می گرفت. بازیگران تاریخی یا سیاسی یا مذهبی تفسیر می شدند. این اثر تلاشی است برای تفسیری یکپارچه و مبتنی بر مفهوم الهیات سیاسی. در این شرایط می‌توان نشان داد که آنتیوخوس چهارم به طور فزاینده‌ای بر مقدس‌شدن حکومت خود تکیه می‌کرد و در جنگ‌های قدرت یهودیان، سیاست الهیات‌گرایی فزاینده‌ای وجود داشت. سپس در سال 168 قبل از میلاد به عنوان آنتیوخوس چهارم. قبل از میلاد مجبور شد رسوایی را به دست رومیان تحمل کند و جنگ داخلی در یهودیه شروع شد، مشکلات امپراتوری سلوکی و یهودیه در یک سناریوی بسیار احتمالی در هم تنیده شدند: آنتیوخوس چهارم دستور عبادت مذهبی خود را در اورشلیم داد و هاسمونیان در یهودیه مداخله کردند. قدرت برای نجات دین مبارزه می کند. در درازمدت، هاسمونیان هم اهداف سیاسی و هم مذهبی را دنبال می‌کردند، که مهم‌ترین آن استقرار آنها به عنوان کاهنان اعظم بود. این در نهایت منجر به بسیج مذهبی یهودیان و شکل گیری هویت قومی مذهبی یهودیت شد. به طور کلی، یک انقلاب یهودی رخ داد.

168 v. Chr. griff der Seleukide Antiochos IV. in den Kult von Jerusalem ein. Gegen diese Maßnahmen formierte sich unter den Hasmonäern eine Erhebung, die zur Wiederherstellung des Kultes, zur Etablierung der Hasmonäer als Hohepriester und zur Unabhängigkeit Judäas führte. Die vorliegende Arbeit untersucht Ursachen, Entwicklung und Folgen der hasmonäischen Erhebung und fasst sie als historischen Prozess. Die kritische Forschung hat sich seit ihren Anfängen um ein tieferes Verständnis der Erhebung bemüht. Aufgrund der schwierigen Quellenlage ist aber in kaum einem Punkt Konsens erzielt worden: Man suchte entweder in der seleukidischen oder judäischen Vorgeschichte nach Erklärungen für Kulteingriffe, hat diese entweder in langfristige Entwicklungen eingeordnet oder kontingente Geschehnisse betont und hat die Motive der historischen Akteure entweder politisch oder religiös gedeutet. Die vorliegende Arbeit ist der Versuch einer integrativen Deutung und legt das Konzept der politischen Theologie zugrunde. Unter diesen Bedingungen lässt sich zeigen, dass Antiochos IV. verstärkt auf die Sakralisierung seiner Herrschaft setzte und dass es in judäischen Machtkämpfen zu einer zunehmenden Theologisierung der Politik kam. Als Antiochos IV. dann 168 v. Chr. eine Schmach durch die Römer hinnehmen musste und in Judäa ein Bürgerkrieg ausbrach, verschränkten sich die Probleme des Seleukidenreichs und Judäas in einem hochgradig kontingenten Szenario: Antiochos IV. ordnete seine kultische Verehrung in Jerusalem an, und die Hasmonäer traten in den judäischen Machtkämpfen für die Rettung der Religion an. Langfristig verfolgten die Hasmonäer sowohl politische als auch religiöse Ziele, vor allem ihre Etablierung als Hohepriester. Dies hatte schließlich eine religiöse Mobilisierung der Judäer und die Ausbildung der ethnoreligiösen Identität des Judentums zur Folge. Insgesamt vollzog sich eine Jüdische Revolution.