دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Eduard. Duller
سری:
ناشر: TUX
سال نشر: 2009
تعداد صفحات: 0
زبان: German
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 170 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Die Jesuiten, wie sie waren und wie sie sind Dem deutschen Volk erzählt به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب یسوعیان همان طور که بودند و به مردم آلمان گفته می شود نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
ادوارد دالر در 8 نوامبر 1809 در وین به دنیا آمد و در 24 ژوئیه 1853 در ویسبادن درگذشت. او یک نمایشنامهنویس، مورخ و روحانی کاتولیک آلمانی بود. او استعداد بالایی داشت و توسط ناپدریاش به شیوهای محبتآمیز اما سختگیر تربیت شد - پدر تولدش قبل از تولد او فوت کرده بود. او حقوق و فلسفه را در وین خواند و اولین نمایشنامه خود را در 17 سالگی نوشت. نگرش لیبرال و ضد روحانی او بارها او را با سیستم مترنیخ (آزار و اذیت عوام فریب) که در اتریش حاکم بود در تضاد قرار داد. او به مونیخ و در سال 1832 به تریر رفت و در آنجا با فردریش فون سالت دوست شد. در سال 1834 در فرانکفورت اقامت گزید. م. و مجله «ققنوس» را تأسیس کرد که به سرعت در بین مردم محبوب شد. مقالاتی از نمایندگان فورمرز، مانند گوتزکوف و بوشنر، در اینجا چاپ شد. او در ظهور و توسعه کاتولیک آلمان، جنبشی که هدف آن آزاد کردن کلیسای کاتولیک از دربار در رم بود، مشارکت داشت. او می نویسد: «در اینجا به کار یک کلیسای کاتولیک آلمانی آزاد باز می گردم. من نمی توانم کمکی به آن کنم. من می خواهم به عنوان یک نگهبان مراقب باشم و در هر ساعت از شبانه روز همه قلب های آلمانی را صدا کنم - شما کشیش های کاتولیک و مردم عادی آلمان، بدون ترس از انسان، در اتحاد دست بدهید. خداوند برای یک هدف عادلانه در کنار شجاعان می ایستد، و این آلمان، این خاک آزادی و وفاداری، دیگر با بردگی یسوعی ها و رومی ها هتک حرمت نخواهد شد. ... اما شما برادران انجیلی دیوار محکمی را در اطراف این میدان جنگ که کاتولیک های آلمانی روی آن ایستاده اند تشکیل می دهید، دیوار زنده ای که هیچ یسوعی و روملینگی نمی تواند از آن بشکند تا به آنها برسد. ... بنابراین، هنگامی که کاتولیک های آلمان از رم مستقل شوند، روز بزرگ صلح بر سر آلمان متحد طلوع خواهد کرد. و اگر پس از سختترین تلاشها باشد، وجود آزادانه، شرافت و اخلاق یک ملت ارزش چنین مشکلاتی را دارد. از دیدگاه امروزی، به تصویر کشیدن مردمی او از تاریخ نظم یسوعی، او فعالیت های جنایتکارانه این نظم را که عمدتاً مخفیانه انجام می شد، آشکار می کند. در اینجا او از مثال های زیادی برای نشان دادن سوء استفاده کلیسای کاتولیک از دین استفاده می کند. او در کتاب خود در مورد دستور یسوعی می گوید: "با این وجود، آن دروغ یسوعیان: "انگار فقط آن شاهزاده، فقط آن دولتی می تواند در امان باشد که خود را کاملاً تسلیم قیمومیت نظم و کلیسا به طور کلی کرد." مدت طولانی تا به امروز، ادعا شده است. ضعیفان از نظر روحی به آن ایمان دارند، زیرا با چشمان گنگ می توانند جوهر مقدس و والای دین را درک کنند که بدون آن هیچ خانواده ای و حتی کمتر دولتی نمی تواند وجود داشته باشد، فقط در پوشش کلیسا، یعنی کلیسای روم، و با حکومت کاهنان مخلوط می شود.»
Eduard Duller wurde am 08.November 1809 in Wien geboren und
starb am 24. Juli 1853 in Wiesbaden. Er war ein deutscher
Dramatiker, Geschichtsschreiber und katholischer
Geistlicher.
Er war hochbegabt und wurde von seinem Stiefvater – sein
leiblicher Vater war noch vor seiner Geburt verstorben – in
Liebe, aber streng erzogen. In Wien studierte er Jura und
Philosophie und schrieb mit 17 Jahren bereits sein erstes
Drama. Seine freisinnige, antiklerikale Gesinnung brachte ihn
immer wieder mit dem in Österreich herrschenden Metternichschen
System (Demagogenverfolgung) in Konflikte. Er ging nach München
und 1832 nach Trier, wo er mit Friedrich von Sallet
Freundschaft schloß. 1834 ließ er sich in Frankfurt a. M.
nieder und begründete die Zeitschrift »Phönix«, die im Publikum
schnell beliebt wurde. Hier wurden Aufsätze der Vertreter des
Vormärz wie Gutzkow und Büchner gedruckt. Lebhaften Anteil nahm
er an der Entstehung und Entwicklung des Deutschkatholizismus,
einer Bewegung, die sich die Loslösung der katholischen Kirche
vom Hof zu Rom zum Ziel setzte. Er schreibt: » Da komme ich
wieder auf das Werk einer freien deutschen katholischen Kirche
zurück. Ich kann nicht anders; ich möchte als Wächter auf der
Warte stehen und es in jeder Stunde des Tags und der Nacht
allen deutschen Herzen zurufen – Ihr katholischen Priester und
Laien Deutschlands, reicht euch die Hand zum Bunde, ohne
Menschenfurcht; dem Mutigen für eine gerechte Sache steht Gott
bei, und dies Deutschland, dieser Boden der Freiheit und Treue,
soll nicht länger von Verknechtung durch Jesuiten und Römlinge
entweiht werden. ... Ihr evangelischen Brüder aber bildet die
feste Wand um diesen Kampfplatz, auf dem die deutschen
Katholiken stehen, die lebendige Mauer, die kein Jesuit und
Römling durchbreche, um zu jenen hinanzudringen. ... So, wenn
die deutschen Katholiken von Rom unabhängig geworden, wird der
große Tag des Friedens über einem einigen Deutschland aufgehen;
und sei es nach härtesten Mühen, ein freies Dasein, die Ehre
und Sittlichkeit einer Nation sind solcher Mühen wert.« Seine
letzten Lebensjahre verbrachte er als Prediger der
deutschkatholischen Gemeinde in Mainz.
Einen herausragenden Platz aus heutiger Sicht in seinem
Schaffen nimmt seine populäre Darstellung der Geschichte des
Jesuitenordens ein, er deckt hier die meist im Verborgenen
stattgefundenen kriminellen Aktivitäten des Ordens auf. Hier
zeigt er an vielen Beispielen den Mißbrauch der Religion durch
die katholische Kirche. In seinem Buch über den Jesuitenorden
heißt es dazu: »Gleichwohl hat sich jene jesuitische Lüge: ›als
ob nur jener Fürst, nur jener Staat sicher sein könne, der sich
der Vormundschaft des Ordens und überhaupt der Kirche völlig
überlasse,‹ noch lange, selbst bis auf den heutigen Tag,
geltend gemacht; die Schwachen im Geiste glauben daran, weil
sie mit blöden Augen das heilige und erhabene Wesen der
Religion, ohne welche keine Familie, und um wie viel weniger
ein Staat bestehen kann, nur im Gewand der Kirche, und zwar der
römischen, wahrzunehmen vermögen und es mit der
Priesterherrschaft völlig vermengen.«