Die Hedgingeffektivität von Aktienindexfutures

کار آقای آلبرشت یک موضوع قدیمی را با روش های پیشرفته بررسی می کند. سوال این است که آیا و چگونه سرمایه‌گذارانی که در معرض ریسک قیمتی قرار می‌گیرند، می‌توانند از معاملات آتی برای محافظت از خود استفاده کنند؟ نویسنده بر معاملات آتی قابل معامله در مبادلات، یعنی معاملات آتی، با تمرکز ویژه بر معاملات آتی مالی تمرکز کرده است. اساساً کار آقای آلبرشت از دو بخش تشکیل شده است. در بخش اصلی اول، تئوری های پوشش ریسک در بازارهای آتی ارائه، توصیف و نقد شده است. در بخش اصلی دوم، اثربخشی معاملات پوشش ریسک با کمک معاملات آتی شاخص سهام به صورت تجربی مورد آزمایش قرار می‌گیرد. اهمیت معاملات بورسی با هدف حذف یا حداقل کاهش ریسک در بیست سال گذشته به طور پیوسته افزایش یافته است. و البته بحث علمی با این روند همراه بوده است. گاهی اوقات، باید این تصور را داشت که روش‌های ارائه شده توسط این نظریه آنقدر «پیچیده» هستند که پزشکان «عادی» دیگر نمی‌توانند به درستی با آن‌ها برخورد کنند. با این پیش زمینه، باید این سوال را مطرح کرد که آیا بهتر به درستی دشمن خیر است؟ دو دسته از استراتژی‌های پوشش ریسک وجود دارد، ایستا و پویا، اولی متکی بر «خرید (یا طناب) و نگه‌داری» است، در حالی که دسته دوم با تعادل مجدد سبدها مشخص می‌شوند. انتظار می رود که یک \"پرچین یک به یک\" استاتیک به طور قابل توجهی بدتر از یک مفهوم پویا عمل کند. با این حال، در برابر پس‌زمینه مطالب داده‌ای که توسط آقای آلبرشت مورد بررسی قرار گرفت، پوشش ساده به معنای استراتژی l:l کاملاً قوی است.

Die Arbeit von Herrn Albrecht behandelt ein altes Thema mit fortgeschrittenen Methoden. Es geht um die Frage, ob und wie effektiv sich Investoren, die durch die Übernahme von Kassapositionen einem Preisrisiko ausgesetzt sind, mit Hilfe von Termingeschäften absichern können. Dabei konzentriert sich der Verfasser auf börsengehandelte Termingeschäfte, also Futures, und hat dabei vor allem Financial Futures im Blick. Im wesentlichen besteht die Arbeit von Herrn Albrecht aus zwei Abschnitten. Im ersten Hauptteil werden Hedgingtheorien an Futuresmärkten vorgestellt, beschrieben und kritisiert. Im zweiten Hauptteil wird die Effektivität von Hedginggeschäften mit Hilfe von Aktienindex-Futures empirisch überprüft. Die Bedeutung von Börsengeschäften mit dem Ziel der Risikovernichtung oder wenigstens Risikoverminderung hat in den letzten zwanzig Jahren ständig zugenommen. Und natürlich hat die wissenschaftliche Diskussion diesen Prozeß begleitet. Dabei hat man gelegentlich den Eindruck gewinnen müssen, daß die von der Theorie bereitgestellten Methoden derart "ausgeklügelt" sind, daß "normale" Praktiker damit nicht mehr recht umgehen können. Vor diesem Hintergrund ist die Frage zu stellen, ob das Bessere hier mit Recht der Feind des Guten ist. Es gibt zwei Klassen von Hedgingstrategien, und zwar statische und dynamische, wobei die ersten auf "buy (or seil) and hold" beruhen, während sich die zweiten dadurch auszeichnen, daß die Portfolios regelmäßig umgeschichtet werden. Man erwartet, daß ein statischer "one-to-one-hedge" im Vergleich deutlich schlechter abschneidet als ein dynamisches Konzept. Jedoch erweist sich naives Hedgen im Sinne der l:l-Strategie vor dem Hintergrund des von Herrn Albrecht untersuchten Datenmaterials durchaus als robust.