Die elektrosensible Diagnostik in der Neurologie

با الکتروانسفالوگرافی و الکترومیوگرافی، فیزیولوژی عصبی دو سهم مهم در کار معمول بالینی داشته است، که اکنون در تشخیص عملکردی مغز از یک سو و سیستم عصبی محیطی از سوی دیگر ضروری هستند. با این حال، تاکنون هیچ روش تحلیل عملکردی قابل مقایسه برای زمینه آسیب شناسی نخاع وجود نداشته است. با این حال، چنین تجزیه و تحلیل عملکردی با بررسی پتانسیل پاسخ محرک حسی تنی (SRAP) امکان پذیر می شود، که سیر آن نیز در میان چیزهای دیگر به وضعیت عملکردی سیستم های ستون فقرات خاص بستگی دارد. در نتیجه سالها تحقیقات تجربی و بالینی، آقای جورگ در این کتاب به تشریح مبانی و روش تحقیق SRAP و همچنین سیر طبیعی آن و تغییرات پاتولوژیک آن می پردازد. بخش ویژه دوم شامل یافته های SRAP در شرایط بالینی مختلف در مقایسه با یافته های بالینی و سایر روش های اضافی مانند میلوگرافی است. این نشان می دهد که معاینه SRAP را نمی توان با هیچ روش دیگری جایگزین کرد، به خصوص در مورد بیماری های نخاعی. نکته مهم دیگر این است که معاینه SRAP مانند EEG و EMG روشی بی ضرر است که به دلخواه می توان آن را تکرار کرد و با این ظرفیت به تنهایی بر روش های تشخیصی جراحی برتری دارد. در واقع، در این میان به کمکی ضروری برای تشخیص بیماری های نخاعی تبدیل شده است که به نفع بیماران، باید آرزوی انتشار سریع و گسترده آن را داشته باشیم.

Mit der Elektroencephalographie und der Elektromyographie hat die Neurophysiologie zwei wichtige Beiträge zur klinischen Routinearbeit geleistet, die aus der Funktions­ diagnostik einerseits des Gehirns, andererseits des peripheren Nervensystems nicht mehr wegzudenken sind. Es fehlte bisher aber eine vergleichbare funktionsanalytische Unter­ suchungsmethode für den Bereich der Rückenmarkspathologie. Eine solche Funktions­ analyse wird aber möglich durch die Untersuchung der somatosensorischen Reizantwort­ potentiale (SRAP), deren Ablauf ja u.a. auch vom funktionellen Zustand bestimmter spinaler Systeme abhängt. Als Ergebnis langjähriger experimenteller und klinischer Untersuchungen beschreibt Herr Jörg im vorliegenden Buch die Grundlagen und die Untersuchungsmethodik der SRAP sowie ihren normalen Ablauf und ihre pathologischen Veränderungen. Der zweite spezielle Teil enthält die SRAP-Befunde bei den verschiedenen ·klinischen Krankheitsbildern im Vergleich mit dem klinischen Befund und mit anderen zusätzli­ chen Methoden wie z.B. der Myelographie. Dabei zeigt sich, daß die Untersuchung der SRAP vor allem bei den Rückenmarkserkrankungen durch keine andere Methode zu ersetzen ist. Hinzu kommt als weiterer wichtiger Punkt, daß die Untersuchung der SRAP ebenso wie EEG und EMG eine ungefährliche, beliebig wiederholbare Methode darstellt und schon in dieser Eigenschaft den operativ-diagnostischen Methoden überlegen ist. In der Tat ist sie uns inzwischen schon zu einer unentbehrlichen Hilfe bei der Diagnostik von Rückenmarkskrankheiten geworden, der man im Interesse der Patienten eine rasche und weite Verbreitung wünschen muß.