Die Deutschen Chirurgenkongresse Seit der 50. Tagung: Aus der Sicht Ihrer Vorsitzenden

انجمن جراحی آلمان می‌تواند ادعا کند که با تأسیس خود در سال 1872، صفوف انجمن‌های تخصصی متعدد بعدی را در آلمان باز کرد. تاریخ 25 سال اول توسط FRIEDRICH TRENDELEN BURG*، یکی از بنیانگذاران و طراحان جامعه ما نوشته شده است. "50 سال جراحی" عنوان سخنرانی است که توسط عضو افتخاری انجمن ما Nrn:oLAI GuLEKE** در 23 ژوئیه 1954 در کنفرانس جراحان باواریا در مونیخ ارائه شد. نوشتن تاریخ 25 کنگره اخیر جراحی اکنون زود است. تاریخ فاصله می خواهد. فقط آینده دورتر تصمیم می گیرد که واقعا چه چیزی دوام بیاورد. با این حال، ممکن است امروز یک چیز به عنوان کمکی به تاریخ نگاری بعدی پیش بینی شود، و آن سخنرانی های آغازین روسای مربوطه است که همیشه ذهنی هستند، اما به همین دلیل به ویژه افشاگر هستند، و گزارش های نهایی آنها که هنوز چاپ نشده است سخنرانی‌های ابتدای یک کنفرانس منعکس‌کننده آن چیزی است که شخص مورد نظر لازم بود در زمان کنگره «ش» با توجه به موضوعات و موضوعات جاری در حوزه ما آشکارا بگوید. گزارش های نهایی - به هر حال، به عنوان دستنوشته واقعی، همچنین از نظر گرافولوژی جالب است! به عنوان نوعی «مسئله رسمی مخفی» حماسه هایی خطاب به جانشین هستند. اما نیازی به ترس از این نیست که با متوفی رفتار بی‌احترامی شود یا اسرار فاش شود. این گزارش های نهایی حاوی هیچ احساس یا اعترافی نیستند. با این حال، آنها به عنوان حذفیات شخصی آشکار می شوند و هم سخنرانی های افتتاحیه و هم گزارش های پایانی با هم تصویر متفاوتی از کنگره ها \"از دیدگاه روسای آنها\" نسبت به خود \"مذاکرات\" هوشیار ارائه می دهند.

Die Deutsche Gesellschaft für Chirurgie darf für sich in Anspruch nehmen, mit ihrer Gründung im Jahre 1872 für Deutschland den Reigen der späterhin zahlreichen fachwissenschaftliehen Gesellschaften eröffnet zu haben. Die Geschichte der ersten 25 Jahre schrieb FRIEDRICH TRENDELEN­ BURG*, ein Mitbegründer und Mitgestalter unserer Gesellschaft. "50 Jahre Chirurgie" lautet der Titel eines Festvortrages, den das Ehren­ mitglied unserer Gesellschaft Nrn:oLAI GuLEKE** am 23. Juli 1954 auf der Bayerischen Chirurgentagung in München hielt. Die Geschichte der letzten 25 Chirurgenkongresse jetzt schon schreiben zu wollen, wäre verfrüht. Historie verlangt Abstand. Darüber was wirk­ lich Bestand hat, entscheidet immer erst die fernere Zukunft. Eines aber darf vielleicht heute schon als Beitrag für die spätere Geschichtsschreibung vorweggenommen werden, das sind die zwar stets subjektiv gefärbten, gerade deshalb aber besonders aufschlußreichen Eröffnungsreden der jeweiligen Vorsitzenden und ihre bislang ungedruck­ ten Abschlußberichte. Die Ansprachen zu Beginn einer Tagung spiegeln das wider, was der Betreffende zum Zeitpunkt "seines" Kongresses hinsicht­ lich Themen und bezüglich aktueller Fragen unseres Faches offen auszu­ sprechen für nötig fand. Die Abschlußberichte - nebenbei als echte manu scripta auch graphologisch interessant! -sind, als eine Art von "geheimer Dienstsache", Epikrisen an die Adresse des Nachfolgers. Nun braucht man aber nicht zu befürchten, daß an den Verstorbenen pietätlos gehandelt oder gar Geheimnisse preisgegeben würden. Sen­ sationen oder Beichten enthalten diese Abschlußberichte nicht. Sie sind aber als persönliche Auslassungen aufschlußreich und beides, Eröffnungs­ ansprachen und Schlußberichte, zusammen ergeben "aus der Sicht ihrer Vorsitzenden" ein anderes Bild der Kongresse, als die nüchternen "Verhandlungen" selbst.