Die blaue und die rote Seite des Lebens Was Dr. Philipp Franz von Siebold von Meister Hokusai lernte

در ژوئیه 1823، یک مرد جوان 27 ساله در ژاپن فرود آمد. دکتر دکتر فیلیپ فرانتس فون سیبولد از وورزبورگ نه تنها باید دانش پزشکی را به ژاپن بیاورد، بلکه باید مخفیانه از دولت و جامعه جاسوسی کند. در این زمان، تنها تعداد انگشت شماری هلندی اجازه زندگی و تجارت در جزیره دجیما در بندر ناکازاکی را دارند. کشور به روی سایر ملل بسته است و بومی باواریایی باید تظاهر به هلندی بودن کند تا اجازه ورود به جزیره را داشته باشد.
مرد جوان در آنجا با بازرگانان، بردگان و خدمتکاران آنها و مترجمان ژاپنی ملاقات می کند. که بسیار نزدیک با هم زندگی می کنند و سعی می کنند تجارت روزانه خود را با یکدیگر مدیریت کنند. مردان باید خود را به زندگی ای بسپارند که لذت های کمی ارائه می دهد.
در میان انواع مختلف، زنان جلیقه‌ای ژاپنی هستند که تنها زنانی هستند که مجاز به آمدن به جزیره هستند. سیبولد همچنین با دختری آشنا می شود که به عنوان "همسر موقت" به خانه او نقل مکان می کند. اما مهمترین چیز برای او این است که بتواند تمایلات علمی خود را زندگی کند. برای این کار همه سختی ها را تحمل می کند و با هم اتاقی هایش کنار می آید. او خوش شانس است و با افراد همفکر ژاپنی ملاقات می کند که دجیما برای آنها چشم انداز جهان است.
او به عنوان یک پزشک، هیئت رئیس پست تجاری در دجیما را از طریق توکایدو به پایتخت امپراتوری ادو همراهی می کند. (امروز توکیو). او در اینجا نیز ماموریت مخفی خود را برای کاوش در کشور دنبال می کند که خارجی ها اکیداً از انجام آن منع می شوند.
سپس او با نقاش سالخورده کاتسوشیکا هوکوسای در پایتخت ملاقات می کند که برای هلندی ها نقاشی کشیده است. هوکوسای ژاپنی کاملا متفاوت را به او نشان می دهد. نقاش در گفت‌وگوهای طولانی چشمانش را به زیبایی طبیعت می‌گشاید، طبیعتی که برای مرد جوان فقط موضوع کاوش بود. در عوض، سیبولد رنگ «برلینر بلائو» را به او می‌دهد که الهام‌بخش هوکوسای و دیگر نقاشان پس از او است و به «دوره آبی» هنر چوب‌تراشی ژاپنی منجر می‌شود. و یک سال بعد با "همسر موقت" خود، دختری که مجبور شد پس از رفتن او را ترک کند.

Im Juli 1823 landet ein junger Mann von 27 Jahren in Japan. Der Arzt Dr. Philipp Franz von Siebold aus Würzburg soll nicht nur medizinische Kenntnisse nach Japan bringen, sondern insgeheim ein wenig die Lage von Staat und Gesellschaft ausspionieren. Zu dieser Zeit darf lediglich eine Handvoll Holländer auf der Insel Dejima im Hafen von Nagasaki leben und Handel treiben. Für andere Nationen ist das Land versperrt, und der geborene Bayer muss sich als Holländer ausgeben, um die Insel betreten zu dürfen.
Der junge Mann trifft dort auf Kaufleute, ihre Sklaven und Diener sowie auf die japanischen Dolmetscher, die alle sehr eng zusammen leben und versuchen, ihre täglichen Geschäfte miteinander zu regeln. Die Männer müssen sich zu einem Leben bequemen, das wenige Freuden bietet.
Zu den Abwechslungen gehören die japanischen Kurtisanen, die als einzige Frauen auf die Insel kommen dürfen. Auch Siebold lernt ein Mädchen kennen, das als seine „Frau auf Zeit“ in sein Haus zieht. Für ihn bleibt aber das wichtigste, seinen wissenschaftlichen Neigungen leben zu können. Dafür nimmt er alle Schwierigkeiten in Kauf und arrangiert sich mit seinen Mitbewohnern. Er hat Glück und trifft auf japanische Gleichgesinnte, für die Dejima das Guckloch zur Welt ist.
Als Arzt begleitet er die Delegation des Leiters der Faktorei auf Dejima über den Tōkaidō in die Hauptstadt des Reiches Edo (heute Tōkyō). Auch dabei folgt er seinem geheimen Auftrag zur Landeserforschung, was den Fremden strengstens untersagt ist.
Dann lernt er in der Hauptstadt den greisen Maler Katsushika Hokusai kennen, der für die Holländer Malereien angefertigt hat. Hokusai zeigt ihm ein ganz anderes Japan. In langen Gesprächen öffnet ihm der Maler die Augen für die Schönheit der Natur, die für den jungen Mann nur ein Objekt der Erforschung war. Dafür schenkt ihm Siebold die Farbe „Berliner Blau“, die Hokusai und nach ihm andere Maler begeistert und zur „blauen Periode“ der japanischen Holzschnittkunst führt.
Durch ihn erliegt Siebold der erotischen Verführung japanischer Holzschnitte und hat mit seiner „Frau auf Zeit“ im Jahr danach eine Tochter, die er bei seiner Abreise zurücklassen muss.