Die biologisch wichtigen Inhaltsstoffe der Pflaumen und die Ursachen ihrer laxierenden Wirkung

آلو به خوبی شناخته شده است که اثر ملین خفیفی دارد. حتی بعد از خشک شدن آلوها و بعد از گرم شدن آنها نیز حفظ می شود. در دهه 1930، دانشمندان آمریکایی شروع به بررسی دقیق‌تر علت اثر ملین کردند. آنها کشف کردند که اصل ملین می تواند به حلال های غیر آبی نیز منتقل شود. این نشان دهنده وجود یک ملین محلول در حلال چربی است، همانطور که در اکثر داروهای ملین وجود دارد. با این حال، به طرز شگفت انگیزی، مواد ملین غالب از نوع هیدروکسی آنتراکینون یا امودین در آلو یافت نشد. از طریق تجزیه و تحلیل شیمیایی، آزمایش حیوانی و مقایسه اثر بر روده جدا شده، محققان به این نتیجه رسیدند که آلو حاوی ترکیبات دی فنیل ایزاتین است. دی فنیل ایزاتین ها z هستند. B. به عنوان Isacen ® به عنوان یک ملین در حال استفاده. نظر این است که اثر ملین آلو بر پایه دی فنیلیزاتین ها است و مواد کلوئیدی و اسیدهای میوه فقط اثر حمایتی دارند. با این حال، از این منظر بسیار عجیب است که دی فنیل ایزاتین ها تنها به عنوان ترکیبات تولید شده مصنوعی شناخته می شوند و تا آنجا که می دانیم، هرگز در داروها یا مواد غذایی یافت نشده اند. درست است که ترکیبات ایزاتین در سنتز نیل اهمیت فنی دارند. با این حال، تصور اینکه باید آنها را در یک غذای معمولی انتظار داشت عجیب به نظر می رسد.

Es ist gut bekannt, daß Pflaumen eine milde abführende Wirkung haben. Sie bleibt auch nach Trocknung der Pflaumen und nach Erhitzung erhalten. In den dreißiger Jahren haben nun amerikanische Wissenschaftler begonnen, die Ursache der laxierenden Wirkung näher zu untersuchen. Sie stellten fest, daß das laxierende Prinzip auch in nicht wäßrige Lösungsmittel überführt werden kann. Das sprach für die Anwesenheit eines in Fettlösungsmittellöslichen laxierenden Stoffes, wie dies auch in den meisten Abführdrogen der Fall ist. Auffälligerweise waren jedoch die dort vorherrschenden laxierenden Stoffe vom Typ der Hydroxy­ anthrachinone oder Emodine in Pflaumen nicht festzustellen. Durch chemische Analyse, tierexperimentelle Untersuchung und durch Vergleich der Wirkung auf den isolierten Darm kamen die Untersucher zu dem Schluß, daß die Pflaumen Diphenyl-isatinverbindungen enthalten. Diphenyl-isatine sind z. B. als Isacen ® als Abführmittel im Gebrauch. So lautet die Ansicht, daß die ab­ führende Wirkung von Pflaumen auf Diphenyl-isatinen beruht und daß kolloidale Stoffe und Fruchtsäuren nur eine unterstützende Wirkung haben. Ausgesprochen merkwürdig bei dieser Betrachtungsweise ist es jedoch, daß Diphenyl-isatine bisher nur als synthetisch hergestellte Verbindungen bekannt sind und in Drogen oder Nahrungsmitteln unseres Wissens noch nie gefunden wurden. Zwar haben Isatin-Verbindungen bei der Indigo-Synthese technische Bedeutung; der Gedanke, sie auch in einem verbreiteten Nahrungsmittel er­ warten zu müssen, erscheint jedoch befremdend.