Die Bilanzierung von Aktienoptionsprogrammen: Eine Analyse aus Sicht verschiedener Rechnungszwecke

در بسیاری از شرکت ها، برنامه های اختیار سهام به بخشی طبیعی از پاداش متغیر برای مدیران تبدیل شده است. موضوع ارائه آنها در ترازنامه یک موضوع بسیار بحث برانگیز در حسابداری خارجی، چه در سطح ملی و چه در سطح بین المللی است، سوال اصلی این است که آیا برنامه های اختیار سهام باید به عنوان هزینه شناسایی شوند یا خیر؟

کریستین بلچر بررسی می کند که کدام شکل از حسابداری را می توان از منظر اهداف مختلف حسابداری توجیه کرد. برای انجام این کار، او اثرات برنامه های اختیار سهام را در مدل هایی ادغام می کند که به طور کلی با اهداف حسابداری سروکار دارند. نویسنده نشان می دهد که ارسال آن به عنوان هزینه بر عدم ارسال آن ارجحیت دارد. ثابت می شود که ارسال هزینه یا به وضوح برتر است یا - مانند مورد تابع محاسبه توزیع - می توان برتری چشم پوشی از ارسال را رد کرد و در شرایط محدود، استدلال هایی برای مزیت ارسال هزینه نیز نشان داد.

Aktienoptionsprogramme haben sich in vielen Unternehmen zu einem selbstverständlichen Bestandteil der variablen Entlohnung von Führungskräften entwickelt. Die Frage nach ihrer bilanziellen Abbildung stellt dabei sowohl auf nationaler als auch auf internationaler Ebene einen sehr kontrovers diskutierten Themenbereich in der externen Rechnungslegung dar. Im Zentrum steht die Frage, ob Aktienoptionsprogramme aufwandswirksam berücksichtigt werden sollen oder nicht.

Christian Blecher untersucht, welche Form der bilanziellen Erfassung sich jeweils aus Sicht verschiedener Rechnungszwecke rechtfertigen lässt. Dazu integriert er die Effekte von Aktienoptionsprogrammen in Modelle, die sich mit Rechnungslegungszwecken im Allgemeinen beschäftigen. Der Autor zeigt, dass eine Verbuchung als Aufwand einem Buchungsverzicht vorzuziehen ist. Die Aufwandbuchung erweist sich entweder als eindeutig überlegen oder es können - wie im Fall der Ausschüttungsbemessungsfunktion - eine Überlegenheit des Buchungsverzichtes ausgeschlossen und unter engen Voraussetzungen ebenfalls Argumente für eine Vorteilhaftigkeit der Aufwandbuchung aufgezeigt werden.