Die Bedeutung historischer Vogelnamen - Nichtsingvögel: Band 1

تقریباً هر کتابی در مورد پرندگان که تا اوایل قرن بیستم منتشر شد، علاوه بر نام‌های علمی رایج در آن زمان، حاوی نام‌های رایج و به اصطلاح بی‌اهمیت بسیاری بود. نویسنده پیتر برتاو، معلم سابق زیست‌شناسی متخصص در زیست‌شناسی تکاملی و پرنده‌شناسی، چهار دانشمند را انتخاب کرد و نام‌های بی‌اهمیت منتشر شده در آثار علمی آنها را تفسیر کرد:

• لورنز اوکن (1779-1851) که از سال 1807 تدریس کرد. -1819 در ینا و از 1833 در زوریخ. او نویسنده داعش بود و آخرین تاریخ جامع طبیعی جهان بی جان و جاندار را نوشت.
• فریدریش زیگموند فویگت (۱۸۵۰–۱۸۷۱) نیز پس از جنگ‌های ناپلئونی که دانشگاه را ویران کرد، در ینا تدریس کرد، اما تمرکز متفاوتی نسبت به اوکن داشت.
• یوهان فردریش نائومان (۱۷۸۰-۱۸۵۷) اهل زیبیگ در آنهالت امروزه پدر پرنده‌شناسی آلمانی به شمار می‌رود. بین سالهای 1822 و 1844 او اثر دوازده جلدی تاریخ طبیعی پرندگان را در آلمان، عمدتاً در سخت ترین شرایط، نوشت.
• آلفرد ادموند برهم (1829-1884) اولین کسی بود که یک اثر جامع را فقط در مورد حیوانات منتشر کرد.

نویسنده بیش از 9000 نام تاریخی پرنده را تفسیر کرده است. توسط این دانشمندان، که می توان آن را به حدود 480 گونه پرنده شناخته شده در آن زمان اختصاص داد که بیشتر آنها بومی بودند.

جلد اول اطلاعاتی در مورد 290 گونه ارائه می دهد، که علاوه بر پرندگان شناگر در آب و پرندگان snipe، همچنین شامل پرندگان شکاری یا مرغ دریایی هستند (و امروزه بطور غیرعلمی به عنوان Nonpasseriformes خلاصه می شوند). در میان آنها چند گونه غیر اروپایی وجود دارد که مسافران نمونه هایی از آنها را با خود آورده اند.

سبک نگارش به طور مداوم ساده به منظور تشویق نه تنها متخصصان، بلکه افراد عادی علاقه مند به پرنده شناسی برای ورق زدن صفحات است. .

Fast jedes bis ins frühe 20. Jahrhundert erschienene Buch über Vögel enthält neben den damals üblichen wissenschaftlichen viele volkstümliche, sogenannte Trivialnamen. Der Autor Peter Bertau, ehemaliger Biologielehrer mit den Schwerpunkten Evolutionsbiologie und Ornithologie, hat vier Wissenschaftler ausgewählt und die in deren wissenschaftlichen Werken veröffentlichten Trivialnamen gedeutet:

• Lorenz Oken (1779–1851) lehrte von 1807–1819 in Jena und ab 1833 in Zürich. Er war Verfasser der Isis und hat die letzte umfassende Naturgeschichte über die unbelebte und belebte Welt geschrieben.
• Auch Friedrich Siegmund Voigt (1871–1850) lehrte nach der Zeit der universitätszerstörenden napoleonischen Kriege in Jena, hatte aber andere Schwerpunkte als Oken.
• Johann Friedrich Naumann (1780–1857) aus dem Anhaltinischen Ziebigk gilt heute als Vater der deutschen Ornithologie. Er verfasste unter meist schwersten Bedingungen von 1822–1844 sein zwölfbändiges Werk Naturgeschichte der Vögel Deutschlands.
• Alfred Edmund Brehm (1829–1884) hat als erster ein umfassendes Werk nur über Tiere veröffentlicht.

Der Autor deutet über 9000 historische Vogelnamen dieser Wissenschaftler, die sich etwa 480 damals bekannten, meist heimischen Vogelarten zuordnen lassen.

Der erste Band informiert über 290 Arten, zu denen neben Schwimm- und Schnepfenvögeln auch Greifvögel oder Möwen gehören (und heute unwissenschaftlich als Nonpasseriformes zusammengefasst werden). Unter ihnen befinden sich wenige außereuropäische Arten, von denen Reisende Präparate mitgebracht haben.

Der durchweg einfach gehaltene Schreibstil soll nicht nur Spezialisten, sondern auch Laien, die sich für Vogelkunde interessieren, zum blätternden Lesen ermuntern.