Die autoritäre Gesellschaft

عنوان مجموعه انتشاراتی که این جلد را معرفی می‌کند و موضوعی که مقالات ارائه شده در این جلد به آن متعهد است، ارتباط تنگاتنگی دارند، همانطور که در یک رابطه وابسته بودند. "انتقاد" همیشه به معنای - در همه انواع معنای کلمه - این است که مردم در قبال نظم اجتماعی که در آن زندگی می کنند به شیوه ای خودمختار اجتماعی رفتار می کنند. که او مقامات اجتماعی و هنجاری را زیر سوال می برد: قدرت های دینی، دولت، جامعه با احکام چندگانه و تابوهای چندگانه اش، که همگی در شکل سنتی خود همیشه به عنوان نیروهای متضاد ظاهر می شوند، همانطور که محدودیت های روشنفکری خودمختار اجتماعی ایجاد می کند، یعنی. به تخریب آنها کمک می کند. در مقابل، فرمول «جامعه اقتدارگرا» در وهله اول به معنای مقامات اجتماعی متعددی است که مانع از شروع پرسشگری افراد می شود و آنها را مجبور می کند تا پرسش را پیش از موعد قطع کنند یا آن را به مواردی محدود کنند. برای هدایت مسیرهای آزاد بنابراین، «نقد» و «جامعه استبدادی» در یک رابطه متشنج هستند. نقد به جامعه‌ای نیاز دارد که حداقل تا حدی بسته، پایدار، از خود راضی و در نتیجه دشمن تغییرات باشد، زیرا فقط می‌تواند حق وجودی خود را از این مبنا، در این «اقلیم» ثابت کند. انتقاد عنصری از جامعه متناقض خود است که نمی خواهد شرایط خود را بپذیرد.

Der Titel der Schriftenreihe, die dieser Band einleitet, und das Thema, dem die in diesem Bande vorgelegten Beiträge sich verpflichtet wissen, stehen in einem sehr engen Zusammenhang, gleichsam in einem Ab­ hängigkeitsverhältnis. "Kritik" meint - bei allen Bedeutungsvarianten des Wortes - immer auch, daß der Mensch sich gegenüber der sozialen Ordnung, in der er lebt, sozialautonom urteilend verhält; daß er die so­ zialen und normativen Autoritäten: die religiösen Mächte, den Staat, die Gesellschaft mit ihren mannigfaltigen Geboten und vielfältigen Tabus, die allesamt in ihrer traditionalen Gestalt immer auch die Tendenz auf­ weisen, als Gegenrnächte, als Grenzen sozialautonomer Intellektualität aufzutreten, in Frage stellt, also zu ihrer Destruktion beiträgt. Die Formel "autoritäre Gesellschaft" meint demgegenüber in erster Linie die zahlreichen sozialen Instanzen, die den Menschen daran hindern, sein Fragen überhaupt in Gang zu setzen, die ihn zwingen, das Fragen vorzeitig abzubrechen oder es in bestimmte, zuge. 1assene Bahnen zu lenken. "Kritik" und "autoritäre Gesellschaft" stehen so in einem Spannungsverhältnis. Kritik braucht eine zumindest teilweise geschlos­ sene, beharrende, in sich selbstzufriedene und darum Veränderungen gegenüber feindlich eingestellte Gesellschaft, weil sie nur von dieser Basis aus, in diesem "Klima" ihre Existenzberechtigung nachweisen kann. Kritik ist ein Element einer in sich widerspruchsvollen Gesellschaft, die diesen ihren Zustand nicht wahrhaben will.