Die angeborene Hüftdysplasie und Hüftluxation im Kindes- und Erwachsenenalter: Grundlagen, Diagnostik, konservative und operative Behandlung

بیش از 100 سال است که ارتوپدی با دررفتگی مادرزادی لگن سروکار دارد. ادبیات مربوط به این موضوع به سختی قابل مدیریت است. با این وجود، دانش ما، چه در مبانی و چه در درمان، به طور مداوم از طریق تحقیقات جدید در حال گسترش است. در جهان آلمانی زبان، قیصر آخرین کتاب مفصل در مورد دررفتگی مادرزادی لگن را در سال 1958 منتشر کرد، و شلگل کتاب راهنمای گسترده ای را در سال 1961 منتشر کرد. در دنیای انگلیسی زبان، تک نگاری کلمن در سال 1978 و سامرویل در سال 1982 منتشر شد. تاچجیان در سال 1982 کتابی در مورد دررفتگی لگن منتشر کرد که 44 نویسنده داشت. هدف این کتاب ارائه نمای کلی از وضعیت کنونی دانش ما است: مبانی، تشخیص، روش های درمان محافظه کارانه و جراحی و نشانه های آنها. همچنین تلاش شد تا توسعه از ابتدا تا وضعیت فعلی دنبال شود. بسیاری از نویسندگان تشخیص و درمان دیسپلازی مادرزادی لگن و دررفتگی مفصل ران را با توجه به گروه های سنی خاص توصیف می کنند. به نظر ما این است که با توجه به یافته های آرتروگرافی و میزان شدت تغییرات به صورت جداگانه اقدام کنیم. به همین دلیل است که درمان گروه های سنی مختلف در اینجا اهمیت کمتری دارد.

Seit mehr als 100 Jahren beschäftigt sich die Orthopädie mit der ange­ borenen Hüftluxation. Die Literatur zu diesem Thema ist kaum mehr überschaubar. Dennoch wird unser Wissen sowohl in den Grundlagen wie in der Therapie durch neue Untersuchungen ständig erweitert. Im deutschen Sprachraum gab Kaiser 1958 das letzte ausführlichere Buch über die angeborene Hüftluxation heraus, und Schlegel lieferte 1961 einen umfangreichen Handbuchbeitrag. Im englischen Sprachraum erschien 1978 die Monographie von Coleman und 1982 die von Somerville. Tachdjian brachte 1982 ein Buch über die Hüftluxation heraus, an dem 44 Autoren mitgearbeitet hatten. Das vorliegende Buch hat sich zum Ziel gesetzt, einen Überblick über unseren gegenwärtigen Wissensstand zu bringen: Grundlagen, Dia­ gnostik, konservative und operative Behandlungsmethoden und ihre Indikation. Dabei wurde versucht, auch die Entwicklung von den An­ fangen bis zu unserem gegenwärtigen Stand zu verfolgen. Viele Autoren schildern die Diagnostik und Behandlung der angebo­ renen Hüftdysplasie und Hüftluxation nach bestimmten Altersgrup­ pen. Uns erscheint es richtiger, nach dem arthrographischen Befund und dem Schweregrad der Veränderungen individuell vorzugehen. Deshalb treten die Behandlungen der verschiedenen Altersstufen hier weniger in den Vordergrund.