Die Affäre Ledoux: Autopsie eines Mythos

من در مورد گل سفت صحبت می کنم و نه در مورد پناهگاه های ماجراجویی و تنهایی. به تدریج درختان در اطراف این گل که از پوسیدگی آن تغذیه می کردند، مردند. پس چنین شد که زمین مسطح مانند خمیر شد و شهرها بالا آمدند. رابرت دسنوس («گل عشق و اسب‌های افسار گسیخته») وقتی کسی به بررسی اثر زندگی می‌پردازد، همیشه این وسوسه وجود دارد که با تئوری‌ها، تحقیقات و تعهدات فردی که کار را ترک کرده است، همذات پنداری کند. این تمایل به ویژه در رابطه با شخصیتی که نسبتاً ناشناخته است یا سوء تفاهم وجود دارد، مانند لدوکس، مشهود است. اما آیا فقط با فکر کردن در مورد کار دیگری، ذره ای از ذهن انتقادی خود را از دست نمی دهید؟ خیلی آسان است که خود را در تملق خالص گم کنیم و در نتیجه پرده جدیدی بر حقیقت بگذاریم. از میان کسانی که در مورد لدوکس نوشته اند، برخی به این تمایل پرداخته اند، در حالی که برخی دیگر واقعاً علمی بوده اند. با این وجود، با توجه به وضعیت فعلی تحقیقات - و در اینجا من بیش از همه به کارهای بنیادی W. Hermann از سال 1960 فکر می کنم - هیچ ترکیب نظری وجود ندارد که تمام نتایج فردی را که تحقیقات Ledoux برای بیش از چهل سال انجام داده اند در بر گیرد. سال‌ها، با کار پیشگامانه Levallet-Haug شروع شد.

Von der starren Blume sprech' ich und nicht von den Häfen des Abenteuers und der Einsamkeit. Es starben nach und nach die Bäume um diese Blume ab, die sich an deren Fäulnis nährte. So kam es, daß das flache Land wie Fruchtfleisch wurde, daß Städte in die Höhe schossen. Robert Desnos ("von der Liebesblume und von zügellosen Pferden") Wenn man sich daranmacht, ein Lebenswerk zu untersuchen, liegt immer die Versu­ chung nahe, sich mit den Theorien, Forschungen und Unternehmen dessen zu identi­ fizieren, der dieses Werk hinterlassen hat. Dieser Hang äußert sich erst recht gegen­ über einer relativ so unbekannten oder verkannten Persönlichkeit, wie Ledoux es ist. Aber bringt man sich nicht ganz einfach um sein Quentchen kritischen Verstand, in­ dem man nur durchs Werk des anderen hindurch denkt? Nur zu leicht verliert man sich in puren Schmeicheleien und hängt auf diese Weise der Wahrheit einen neuen Schleier um. Von denen, die über Ledoux geschrieben haben, gaben manche dieser Neigung nach, während andere wirklich wissenschaftlich zu Werke gingen. Dennoch existiert nach dem gegenwärtigen Stand der Forschung - und hier denke ich vor allem an die grund­ legende Arbeit W. Hermanns von 1960'" - keine theoretische Synthese, die alle Ein­ zelergebnisse umgreift, welche die Ledoux-Forschung seit mehr als vierzig Jahren, beginnend mit den Pionierarbeiten von Levallet-Haug, erarbeitet hat.