Dictionnaire amoureux de Shakespeare

فرانسوا لاروک خواننده را دعوت می‌کند تا بدون اعتدال لذت‌های مختلفی را بچشد که متون نمایشنامه‌نویسی که بیشترین بازی را در جهان می‌تواند برای تئاتر، سینما یا اپرا به ارمغان آورد.

شکسپیر، پسر ساده یک دستکش، به لطف نبوغ خود در شعر و تئاتر، برای خود بنای یادبودی برای ابدیت ساخته است. پس دلایل موفقیتی را که به دور از تناقض، اکنون به ابعاد جهانی کشیده شده است، از کجا می توان یافت؟

در اشتیاق او، بدون هیچ تردیدی. اشتیاق به شعر و تئاتر شور. با شکسپیر از پلکان بزرگ تاریخ تا سرگیجه بالا می رویم. با شکسپیر، در این لحظات پر از صدا و خشم که در آن وحشت، ترحم و خنده به دنبال یکدیگر می آیند و در هم می آمیزند، متعالی هرگز دور نیست. ریچارد سوم، هملت، مکبث، فالستاف، کلئوپاترا هنوز ما را مجذوب نکرده اند و نه موسیقی زبان او که ما را مسحور کند...

اگر برخی به نظر می رسد متقاعد شده اند که شکسپیر نبوده است. شکسپیر اما سر فرانسیس بیکن، ارل آکسفورد، یا ملکه الیزابت اول، این به آنها بستگی دارد که به جستجوی کلیدهای رمز و راز ادامه دهند. اما در اینجا از موارد ضروری منحرف نخواهیم شد. به دور از این بحث‌های عقب‌نشینی، عاشقی مانند معلم پرشوری که من از تئاتر او هستم و شعرهایش، عمدتاً در این گردش جشن تلاش کرده است تا به لطف طعم بی‌نظیری که می‌تواند اثری را ارائه دهد، در این گردش جشن، لذت خود را به اشتراک بگذارد که چهار قرن بعد، قطعاً اصلاً پیر نشده است.

François Laroque invite le lecteur à goûter sans modération les divers bonheurs que les textes du dramaturge le plus joué dans le monde peuvent apporter au théâtre, au cinéma ou à l'opéra. 

Grâce à son génie de la poésie et du théâtre, Shakespeare, simple fils de gantier, se sera bâti un monument pour l'éternité. Alors, où trouver les raisons d'un succès qui, loin de se démentir, s'est désormais élargi aux dimensions du monde ? 

Dans sa passion, sans l'ombre d'un doute. Passion de la poésie et théâtre de la passion. Avec Shakespeare nous gravissons jusqu'au vertige le grand escalier de l'histoire. Avec Shakespeare, le sublime n'est jamais loin dans ces moments pleins de bruit et de fureur où se succèdent et s'entremêlent l'horreur, le pathétique et le rire. Richard III, Hamlet, Macbeth, Falstaff, Cléopâtre n'ont pas fini de nous fasciner, ni la musique de sa langue de nous enchanter... 

Si d'aucuns semblent persuadés que Shakespeare n'était pas Shakespeare mais Sir Francis Bacon, le comte d'Oxford, ou la reine Élisabeth Ière, libre à eux de continuer à chercher les clés du mystère. Mais nous ne nous détournerons pas ici de l'essentiel. Loin de ces débats d'arrière-garde, l'amoureux comme l'enseignant passionné que je suis de son théâtre et de ses poèmes s'est principalement efforcé au gré de ce vagabondage festif de faire partager son plaisir grâce à la saveur unique que peut procurer une œuvre qui, quatre siècles plus tard, n'a décidément pas pris la moindre ride.