Dicionario galego de termos médicos

دسته بندی: خارجی
ویرایش:  
 
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 870 
زبان: Galician 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 4 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 36,000

(автор неизвестен) سانتیاگو د کامپوستلا: آکادمی سلطنتی پزشکی و جراحی گالیسیا، وزارت آموزش و برنامه ریزی دانشگاه، اداره کل سیاست زبانی، 2002. — 851 ص. پیکربندی یک جامعه، هر چه که باشد، همیشه ناهمواری، عدم تعادل بین اجزا یا بخش های تشکیل دهنده را نشان می دهد. این یک موقعیت دیرینه از زمان های بسیار قدیم است که در آن بدن اجتماعی دارای بخش های قوی و ضعیف است. برخی از گروه‌های قدرتمند و معتبر و برخی دیگر از ماهیت و اهمیت کمتری برخوردارند. همه ضروری و وابسته به هم هستند، اما وزن و تأثیر آنها بر کل بسیار متفاوت است.
این ناهمگونی اجتماعی که به آن اشاره کردم مستقیماً با واکنش های خاص گروه های مختلف اجتماعی به رویدادهای فرهنگی یا نهادهای اجتماعی مانند زبان ها هستند منظورم این است که با این مشاهدات استفاده از زبان گالیسی و حتی نگرش و ارزیابی جامعه گالیسی نسبت به این ابزار ارتباطی که میراث قرن هاست، آمیخته ای از پذیرش و رد است.
و همه اینها. خوشبختانه در پدیده ای که در دو سه دهه اخیر شاهد آن هستیم به اوج خود می رسد. یعنی پذیرش و استفاده - بدون اکراه و عقده - از زبان گالیسی توسط بخشهای حرفه ای از سلسله مراتب بالا
همانطور که در مورد طبقه به اصطلاح پزشکی وجود دارد.
طبیعا کار یک پزشک است. همچنین شامل بهترین و بی نقص ترین ارتباط با بیماران است و برای این امر ضروری است که متخصصان ابزار مناسبی در اختیار داشته باشند که نه تنها اصطلاحات یونانی و لاتین را که مشخصه پزشکی به عنوان دانش انسانی و علمی است در زبان ما وارد کند، بلکه اخیراً نئولوژیزم هایی از حوزه فناوری های جدید که قبلاً کاربرد فوق العاده خود را در درمان بیماری های جدی نشان داده اند.
و اینک، در این فرهنگ لغت گالیسی اصطلاحات پزشکی، ابزاری باشکوه، ابزاری تصفیه شده که جریان واژگانی گالیسی را غنی می کند و این کار را با دقت و دقت انجام می دهد. و به همین ترتیب، اثری که آشناتر و روزمره‌تر، مستقیم‌تر قابل درک‌تر و بیشتر از آن ماست، بسیاری از اصطلاحات مبهم و بیگانه را که از این پس می‌توانیم به خوبی و بدون تردید از آن‌ها استفاده و استفاده کنیم.
من دارم. بدون شک این کار، ثمره بالغ تلاشی است که من به عنوان یک گالیسی قدردانش هستم، پیشرفت بسیار ارزشمندی در فرهنگ نویسی ما به شمار می رود و برای استقرار زبان ما در منطقه ای تعیین کننده از جامعه ما مفید خواهد بود. از گروهی که مسئولیت این کار را بر عهده گرفتند تشکر می کنم و به خاطر نتیجه عالی به من تبریک می گویم. پزشکی، از این پس، کمی گالیسی تر است و بنابراین، کمی به همه ما نزدیک تر است.

(автор неизвестен) Santiago de Compostela: Real Academia de Medicina e Cirurxía de Galicia, Consellería de Educación e Ordenación Universitaria, Dirección Xeral de Política Lingüística, 2002. — 851 p. A configuración dunha sociedade, calquera que sexa, amosa sempre desniveis, desequilibrios entre as partes ou sectores integrantes. Esta é unha situación xa secular, de sempre, na que o corpo social posúe unhas partes fortes e outras febles; uns grupos poderosos e de prestixio e outros de menor entidade e significación. Todos son necesarios e interdependentes, pero o seu peso, a súa influencia sobre o conxunto é ben distinta.
Esta heteroxeneidade social á que fixen referencia está en relación directa coas particulares respostas dos distintos núcleos sociais ante feitos culturais ou institucións comunitarias como son as linguas. Quero dicir, con estas observacións, que o emprego da lingua galega e mesmo a actitude e valoración da sociedade galega fronte a ese instrumento de comunicación que constitúe unha herdanza de séculos, é unha mestura de aceptacións e rexeitamentos.
E todo isto conclúe afortunadamente no fenómeno ó que estamos a asistir nestas dúas ou tres últimas décadas; isto é, a aceptación e emprego – sen reticencias nin complexos – da lingua galega por sectores profesionais da alta xerarquía
como é o caso da chamada clase médica.
Naturalmente o labor de médico pasa tamén pola mellor e máis perfecta comunicación cos seus pacientes e, para iso, é imprescindible que os profesionais teñan unha ferramenta idónea que poña na nosa lingua xa non só os termos do
grego e do latín característicos da Medicina como saber humanístico e científico, senón tamén os máis recentemente neoloxismos procedentes do ámbito das novas tecnoloxías que xa teñen revelado a súa extraordinaria utilidade na curación de graves doenzas.
E velaquí, neste Diccionario galego de termos médicos, un espléndido instrumento, unha afinada ferramenta que enriquece o caudal léxico do galego e faino con rigor e precisión. E, así mesmo, unha obra que fai máis familiares e cotiáns, máis directamente intelixibles e máis nosos, moitos termos escuros e alleos que, dende agora, poderemos empregar e empregar ben, sen vacilacións.
Non teño dúbida ningunha de que esta obra, froito madurecido dun esforzo que eu, como galego, agradezo, constitúe un moi valioso adianto na nosa lexicografía e redundará en beneficio da instalación do noso idioma nun decisivo ámbito da nosa sociedade. A miña gratitude ó grupo que asumiu a responsabilidade deste labor e os meus parabéns polo espléndido do seu resultado. A Medicina é, dende agora, un pouco máis galega e está, así, un pouco máis preto de todos nós