Dialogues in Phenomenology

پدیدارشناسی در ایالات متحده در حالت تخمیر و تغییر است. با این حال، همه تغییرات خوشحال کننده نیستند، زیرا برخی از برجسته ترین فیلسوفان نسل اول پدیدارشناسان درگذشتند: در سال 1959 آلفرد شوتز، و طی دو سال گذشته جان ویلد، دوریون کایرنز و آرون گور ویچ. این متفکران، اگرچه غالباً با فضای فکری متخاصم روبه‌رو می‌شدند، با این وجود، از طریق آثار خود و از طریق دانشجویانشان، پایدار و عمیقاً تأثیرگذار بودند. دو منبع مرتبط با نام آنها، دانشکده فارغ التحصیل مدرسه جدید برای تحقیقات اجتماعی، و حلقه اطراف جان وایلد ابتدا در هاروارد و بعدها در نورث وسترن و ییل، بخش قابل توجهی از نسل دوم فیلسوفان پدیدارشناس آمریکایی را تولید کردند. به نوعی، این خصومت محیط فلسفی آمریکایی بود که عامل مهمی در جوشش هایی بود که اکنون در حال وقوع است. اگرچه نوشناسان نسل اول و قدیمی‌تر پدیده با دیگر جنبش‌های فلسفی در اینجا و خارج از کشور آشنایی عمیقی داشتند، تلاش‌های آنها برای گفت‌وگوی معنادار تا حد زیادی نادیده گرفته شد. نسل دوم که مصمم بودند از جریان‌های غالب فلسفه انگلیسی-آمریکایی به‌ویژه جدا نمانند، راه را برای گفت‌وگو با فیلسوفان تحلیلی، به‌ویژه از طریق تلاش‌های انجمن پدیدارشناسی و فلسفه وجودی، به رهبری چنین مردانی باز کرد. به عنوان جیمز ام. ادی و هوبرت دریفوس و از جنبه های دیگر، هربرت اسپیگلبرگ و موریس ناتانسون.

Phenomenology in the United States is in a state of ferment and change. Not all the changes are happy ones, however, for some of the most prominent philosophers of the first generation of phenomenologists have died: in 1959 Alfred Schutz, and within the past two years John \Vild, Dorion Cairns, and Aron Gur­ witsch. These thinkers, though often confronting a hostile intel­ lectual climate, were nevertheless persistent and profoundly influential-through their own works, and through their students. The two sources associated with their names, The Graduate Faculty of The New School for Social Research, and the circle around John Wild first at Harvard and later at Northwestern and Yale, produced a sizable portion of the now second gener­ ation American phenomenological philosophers. In a way, it was the very hostility of the American philo­ sophical milieu which became an important factor in the ferment now taking place. Although the older, first generation phenome­ nologists were deeply conversant with other philosophical move­ ments here and abroad, their efforts at meaningful dialogue were largely ignored. Determined not to remain isolated from the dominant currents of Anglo-American philosophy in par­ ticular, the second generation opened the way to a dialogue with analytic philosophers, especially through the efforts of the Society for Phenomenology and Existential Philosophy, led by 2 INTRODUCTION such men as James M. Edie and Hubert Dreyfus and, in other respects, Herbert Spiegelberg and Maurice Natanson.