Dialectics of the Concrete: A Study on Problems of Man and World

کوسیک می نویسد که تاریخ یک متن به معنای خاصی تاریخ تفاسیر آن است. در طی پانزده سالی که از نسخه‌ی فشرده (چک) دیالکتیک بتن او می‌گذرد، این کتاب به طور گسترده در سراسر اروپا، در مراکز مختلف پژوهشی و همچنین در مطالعات خصوصی خوانده و تفسیر شده است. نسخه وفادار به زبان انگلیسی مدتهاست که به پایان رسیده است. این انتشار آثار KosIk مطمئناً طیف وسیعی از تفسیرهای جدید را برانگیخته است. زیرا مضمون آن توصیف علم و عقلانیت در چارچوب ریشه های اجتماعی علم و نقد اجتماعی است که یک علم منطقی مناسب باید از عهده آن برآید. سوال کوسیک این است: درک کارل مارکس از خود علم چگونه باید درک شود؟ و چگونه می توان آن را بیشتر توسعه داد؟ کوسیک در برخورد با مسئله عقلانیت علمی، صراحتاً به موضوعاتی می‌پردازد که جدی‌ترین دغدغه بشری است، که مهم‌ترین آنها این است که چگونه از شبه بتن، شبه علمی، شبه عقلانی، و شبه تاریخی اجتناب کنیم. کوسیک با شروع رویکرد روش‌شناختی مارکس، «صعود از امر انتزاعی به عینی»، به نقد پوزیتیویسم، تجربه‌گرایی پدیدارگرا و عقل‌گرایی «متافیزیکی» می‌پردازد و آنها را در برابر «عقل‌گرایی دیالکتیکی» قرار می‌دهد. او مقوله بتن را به معنای دیالکتیکی آن چیزی که با دگرگونی فعال طبیعت و جامعه توسط فعالیت هدفمند انسان شناخته می شود، می گیرد.

Kosik writes that the history of a text is in a certain sense the history of its interpretations. In the fifteen years that have passed since the fust (Czech) edition of his Dialectics of the Concrete, this book has been widely read and interpreted throughout Europe, in diverse centers of scholarship as well as in private studies. A faithful English language edition is long overdue. This publication of KosIk's work will surely provoke a range of new interpretations. For its theme is the characterization of science and of rationality in the context of the social roots of science and the social critique which an appropriately rational science should afford. Kosik's question is: How shall Karl Marx's understanding of science itself be understood? And how can it be further developed? In his treatment of the question of scientific rationality, Kosik drives bluntly into the issues of gravest human concern, not the least of which is how to avoid the pseudo-concrete, the pseudo-scientific, the pseudo-rational, the pseudo­ historical. Starting with Marx's methodological approach, of "ascending from the abstract to the concrete", Kosik develops a critique of positivism, of phenomenalist empiricism, and of "metaphysical" rationalism, counter­ posing them to "dialectical rationalism". He takes the category of the concrete in the dialectical sense of that which comes to be known by the active transformation of nature and society by human purposive activity.