Diagnosis of Neurogenetic Disorders: Contribution of Next Generation Sequencing and Deep Phenotyping

سهم انواع ژنومی در ایجاد بیماری‌زایی بیماری‌های عصبی کودکان و بزرگسالان به طور فزاینده‌ای در حال شناسایی است. استفاده از توالی یابی نسل بعدی منجر به کشف اختلالات عصبی رشدی جدید شده است، همانطور که در مطالعه رمزگشایی اختلالات رشدی (DDD) نمونه آن است، و بینشی را در مورد علت بیماری زایی بیماری های عصبی رایج بزرگسالان ارائه می دهد. با وجود این پیشرفت ها، چالش های زیادی باقی مانده است. طبقه‌بندی صحیح بیماری‌زایی واریانت‌های ژنومی از میان تعداد زیادی از واریانت‌های شناسایی‌شده توسط توالی‌یابی نسل بعدی، شاید به عنوان چالش اصلی پیش روی این زمینه شناخته شود. فنوتیپ عمیق (به عنوان مثال، تصویربرداری، تجزیه و تحلیل حرکت) می تواند تفسیر انواع را با طبقه بندی صحیح افراد به عنوان آسیب دیده یا بدون تاثیر برای مطالعات جداسازی کمک کند. فقدان اطلاعات در مورد فنوتیپ بالینی زیرگروه های ژنتیکی جدید بیماری های عصبی، محدودیت هایی را برای مشاوره ژنتیک ایجاد می کند. هر دو فنوتیپ عمیق و مطالعات کیفی می توانند دیدگاه بالینی و بیمار را در مورد یک بیماری جلب کنند و اطلاعات ارزشمندی را ارائه دهند. هدف این شماره ویژه این است که نشان دهد چگونه تکنیک های توالی یابی نسل بعدی، درک ما از علت شناسی بیماری مغزی را متحول کرده است و سهم مطالعات فنوتیپ عمیق را در تفسیر و درک متفاوت از تاریخ طبیعی توصیف می کند.

The contribution of genomic variants to the aetiopathogenesis of both paediatric and adult neurological disease is being increasingly recognized. The use of next-generation sequencing has led to the discovery of novel neurodevelopmental disorders, as exemplified by the deciphering developmental disorders (DDD) study, and provided insight into the aetiopathogenesis of common adult neurological diseases. Despite these advances, many challenges remain. Correctly classifying the pathogenicity of genomic variants from amongst the large number of variants identified by next-generation sequencing is recognized as perhaps the major challenge facing the field. Deep phenotyping (e.g., imaging, movement analysis) techniques can aid variant interpretation by correctly classifying individuals as affected or unaffected for segregation studies. The lack of information on the clinical phenotype of novel genetic subtypes of neurological disease creates limitations for genetic counselling. Both deep phenotyping and qualitative studies can capture the clinical and patient’s perspective on a disease and provide valuable information. This Special Issue aims to highlight how next-generation sequencing techniques have revolutionised our understanding of the aetiology of brain disease and describe the contribution of deep phenotyping studies to a variant interpretation and understanding of natural history.