دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Di un tono apocalittico adottato di recente in filosofia
دانلود کتاب با لحن آخرالزمانی که اخیراً در فلسفه اتخاذ شده است
مشخصات کتاب
Di un tono apocalittico adottato di recente in filosofia
ویرایش:
نویسندگان: Jacques Derrida
سری:
ISBN (شابک) : 9788816802476
ناشر: Jaca Book
سال نشر: 2020
تعداد صفحات:
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 518 Kb
قیمت کتاب (تومان) : 59,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Di un tono apocalittico adottato di recente in filosofia به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب با لحن آخرالزمانی که اخیراً در فلسفه اتخاذ شده است نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب با لحن آخرالزمانی که اخیراً در فلسفه اتخاذ شده است
این متن نوشته ژاک دریدا که در سال 1980 و در طول دهه اول مطالعات سرسی لا سال به کار او اختصاص داشت، بیان شد، در عین حال، بازتابی است در مورد آنچه انجام شده است و پیش بینی آنچه در آن زمان انجام شده است. هنوز در راه است و با مسئله لحن در فلسفه شروع می کنیم: لحنی که فوراً یک توسل، دستور، خطاب به آن دیگری است که تقلیل ناپذیر و نامناسب است، اما به همین دلیل ضروری است: «شاید وسوسه شوید که آن را فاجعه، فاجعه، آخرالزمان. اکنون در حقیقت ما در اینجا اعلام می کنیم، وعده یا تهدید، آخرالزمان بدون آخرالزمان، آخرالزمان بدون رؤیت، بدون حقیقت، بدون مکاشفه، ارسال ها (زیرا \"بیا\" فی نفسه متکثر است)، از آدرس های بدون پیام و بدون مقصد، بدون مخاطب یا مخاطب قابل تصمیم، بدون قضاوت نهایی، بدون پایان شناسی دیگری جز لحن «بیا»، تفاوت آن، آخرالزمانی فراتر از خیر و شر. \"بیا\" این یا آن آخرالزمان را اعلام نمی کند: از قبل با لحن خاصی طنین انداز می شود، این خود آخرالزمان آخرالزمان است، بیا آخرالزمانی است».
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Pronunciato nel 1980, durante la prima decade di studi di Cerisy-la-Salle dedicata al suo lavoro, questo testo di Jacques Derrida è, a un tempo, una riflessione su quanto compiuto e un\'anticipazione di quanto, all\'epoca, era ancora a venire, a partire dalla questione del tono in filosofia: tono che è da subito appello, ingiunzione, indirizzo verso quell\'altro irriducibile e inappropriabile ma, per questo, necessario: «Sarete forse tentati di chiamare questo il disastro, la catastrofe, l’apocalisse. Ora in realtà si annuncia qui, promessa o minaccia, un’apocalisse senza apocalisse, un’apocalisse senza visione, senza verità, senza rivelazione, degli invii (perché il \"vieni\" è plurale in sé), degli indirizzi senza messaggio e senza destinazione, senza destinatore o destinatario decidibile, senza giudizio finale, senza altra escatologia che il tono del \"Vieni\", la sua stessa differænza, un’apocalisse al di là del bene e del male. \"Vieni\" non annuncia tale o talaltra apocalisse: risuona già con un certo tono, è in se stesso l’apocalisse dell’apocalisse, Vieni è apocalittico».
