Developments in Polymer Stabilisation—8

هدف از این سری از نشریات دوگانه است. در وهله اول در نظر گرفته شده است که پیشرفت در توسعه سیستم های تثبیت کننده عملی برای طیف وسیعی از پلیمرها و کاربردها بررسی شود. یک هدف مکمل و در نهایت مهم‌تر، تطبیق این پیشرفت‌های عملی در چارچوب نظریه آنتی‌اکسیدان است، زیرا نمی‌توان تردید داشت که پیشرفت‌های عمده بیشتر در عمل فناوری تثبیت تنها بر اساس یک پایه مکانیکی محکم امکان‌پذیر خواهد بود. تحقیقات در مورد نقش رادیکال های آزاد "پایدار" به عنوان آنتی اکسیدان و تثبیت کننده پلیمرها در سال های اخیر تشدید شده است. رادیکال‌های نیتروکسیل (نیتروکسیدها) اولین رادیکال‌های با عمر طولانی بودند که به تفصیل مورد بررسی قرار گرفتند و ماسلوف و زایکوف پیشرفت‌هایی را که در درک مکانیسم‌های واکنش آنها از زمانی که برای اولین بار در سیستم‌های هیدروکربن مایع تا به امروز مورد بررسی قرار گرفتند، مرور می‌کنند. زمانی که عملکرد فوق العاده آنها به عنوان تثبیت کننده های نور موضوع تحقیقات علمی بسیاری بوده است. اگرچه برخی از ویژگی‌های واکنش‌پذیری آن‌ها مبهم باقی می‌ماند، نویسندگان به صورت جنبشی به مسئله برخورد می‌کنند و عوامل محدودکننده اثربخشی آنها را نشان می‌دهند.

The purpose of the present series of publications is two-fold. In the first place it is intended to review progress in the development of practical stabilising systems for a wide range of polymers and applications. A complementary and ultimately more important objec­ tive is to accommodate these practical developments within the framework of antioxidant theory, since there can be little question that further major advances in the practice of stabilisation technology will only be possible on the basis of a firm mechanistic foundation. Research into the role of 'stable' free radicals as antioxidants and stabilisers for polymers has intensified in recent years. Nitroxyl radicals (nitroxides) were the earliest long-lived radicals to be investi­ gated in detail and Maslov and Zaikov review the developments that have taken place in understanding their reaction mechanisms from the time when they were first investigated in liquid hydrocarbon systems to the present day when their outstanding performance as light stabilisers has been the object of much scientific research. Although some features of their reactivity remain obscure, the authors approach the problem kinetically and indicate the factors limiting their effectiveness.