Developments in Modern Historiography

مجموعه‌های مقالاتی که رشته‌های تاریخی را در پایان دهه 1970 بررسی می‌کردند، منادی رویکرد جدیدی در حال توسعه بودند، رویکردهایی که نوید تنوع غنی و کثرت‌گرایی جهان‌وطنی را در مواجهه با عدم قطعیت واقعیت تاریخی می‌داد. مقاله‌نویسان در این جلد بعدی، با بررسی آثار دهه 1980، درمی‌یابند که این رویکردهای جدید نتایج رضایت‌بخشی به همراه نداشته‌اند، و استدلال می‌کنند که شیوه‌های سنتی، ارزیابی مجدد و درک درست، پایه‌های علمی واقعی این رشته را تشکیل می‌دهند. واقعیت عینی قابل حصول است، ذهنیت مورخ را می توان به صورت عقلانی درک کرد، منابع تاریخی و راهبردهای علّی را می توان به صورت عینی مدیریت کرد. به طور خلاصه، گزارش صادقانه از گذشته ممکن است، اما باید هم عینی و هم ذهنی باشد.

Collections of essays surveying the historical discipline at the end of the 1970s heralded the new approached being developed, approaches that promised a rich diversity and cosmopolitan pluralism in the face of the uncertainty of historical reality. The essayists in this successor volume, surveying the work of the 1980s, finds that these new approaches have not brought satisfactory results, and argues that traditional practices, reassessed and properly understood, constitute the true scientific grounding of the discipline. Objective reality is obtainable, the historian's subjectivity can be understood rationally, historical sources and causal strategies can be managed objectively. In brief, a truthful account of the past is possible, but it must be both objective and subjective.