Developmental Psychobiology

ELLIOTT M. BLASS پانزده سال از انتشار جلد اول در مورد روان زیستی رشدی (Blass, 1986) در این مجموعه و 13 سال از انتشار جلد دوم (Blass, 1988) می گذرد. این مجلدات وضعیت حوزه وسیع تحقیق علمی به نام روان زیستی رشدی را مستند کرده و همچنین با نگاهی به آینده نوشته شده است. آینده حداقل از سه جهت انقلابی بوده است. اول، نابودی یک اخلاق‌شناسی توصیفی که قبلاً آن را می‌شناختیم، وجود داشت که ابتدا با زیست‌شناسی اجتماعی و بعداً با نسخه‌های پیچیده‌تر آن بر اساس پیش‌بینی‌های کمی از تعاملات اجتماعی که نشان‌دهنده ارتباط و تناسب فراگیر بود، جایگزین شد. دوم، ظهور علم شناختی، از جمله رشد شناختی، به عنوان یک تلاش چند رشته ای بسیار قوی و تعاملی بود. در دسترس‌تر کردن مغز «کارکردی» این انقلاب را بیشتر به رشته ما مرتبط کرد. در آزمایشگاه، تشخیص ایمونوسیتوشیمیایی ژن‌های فوری / اولیه، مانند los، اکنون به ما امکان می‌دهد مدارهای عصبی فعال شده در طی رفتارهای پیچیده را ردیابی کنیم. مغز «عملکردی» نخستی‌ها، به‌ویژه انسان‌ها، از طریق تصویربرداری عصبی بسیار قابل دسترسی است که با آن می‌توانیم مغزها را در حین حل و تلاش برای حل وظایف خاص، بررسی کنیم. کسانی از ما که دو یا سه دهه پیش به عنوان دانشجوی فارغ التحصیل در رشته اعصاب آموزش دیده‌اند، وقتی امروز از بخش‌های عصبی بازدید می‌کنیم، فقط افرادی را که کت سفید پوشیده‌اند و بیمارانی را که در تخت‌خواب یا گارنی هستند، می‌شناسیم. بقیه اساساً جدید هستند.

ELLIOTT M. BLASS Fifteen years have passed since the first volume on developmental psychobiology (Blass, 1986) appeared in this series and 13 since the publication of the second volume (Blass, 1988). These volumes documented the status of the broad domain of scientific inquiry called developmental psychobiology and were also written with an eye to the future. The future has been revolutionary in at least three ways. First, there was the demise of a descriptive ethology as we had known it, to be replaced first by sociobiology and later by its more sophisticated versions based on quantitative predictions of social interactions that reflected relatedness and inclu­ sive fitness. Second, there was the emergence of cognitive science, including cogni­ tive development, as an enormously strong and interactive multidisciplinary effort. Making the "functional" brain more accessible made this revolution all the more relevant to our discipline. In the laboratory, immunocytochemical detection of immediate / early genes, such as los, now allows us to trace neuronal circuits activated during complex behaviors. The "functional" brain of primates, especially humans, was also made very accessible through neuroimaging with which we can look at and into brains as they solve and attempt to solve particular tasks. Those of us who were trained in neurology as graduate students two or three decades ago recognize only the people in white coats and patients in beds or on gurneys when we visit neurologi­ cal units today. The rest is essentially new.