Developmental Neurobiology

در تلاش‌هایمان برای بازجویی از طبیعت در مورد رشد سیستم عصبی، سؤالاتی از این قبیل می‌پرسیم: «سلول‌های عصبی چگونه منشأ می‌گیرند و چگونه انواع صحیح سلول‌ها در موقعیت‌های صحیح خود متمایز می‌شوند؛ نورون‌ها چگونه به یکدیگر متصل می‌شوند. برای تشکیل مدارهایی که عملکردهای آنها به درستی هماهنگ است؛ و عملکرد سلول های عصبی چگونه با رفتار، فکر و آگاهی مرتبط است؟» این مشکلات از نظر فکری چالش برانگیز هستند، نه تنها به این دلیل که حل آنها مزایای عملی به ما می دهد، بلکه به این دلیل در حالی که حل نشده باقی می مانند، تخیل را تحریک می کنند و هوش را به چالش می کشند. دقیقاً به این دلیل است که آنها دشوار و بحث برانگیز هستند و راه حل کامل را به چالش می کشند، چنین مشکلاتی همچنان ذهن های ظریف را به خود جذب می کند. درکی که ما اکنون از هستی زایی عصبی داریم به نظر من از دانش کامل دورتر است تا ناآگاهی کامل. با این وجود، موقعیت کمی به ما می دهد که از آن بتوانیم فراز و نشیب های گذشته را بررسی کنیم، درک حال خود را ارزیابی کنیم، و راه هایی را در نظر بگیریم که از طریق آنها ممکن است سطح دانش ما در آینده توسعه یابد. تاریخچه این موضوع، تصویری خاص از نظر آرتور لاوجوی را ارائه می‌دهد که «سابقه کافی حتی سردرگمی‌های پیشینیان ما ممکن است کمک کند، نه تنها به روشن شدن این سردرگمی‌ها، بلکه به ایجاد شک مفیدی که آیا ما کاملاً از این سردرگمی‌ها مصون هستیم یا خیر. سردرگمی های متفاوت اما به همان اندازه بزرگ.

In our attempts to interrogate Nature about the development of the nervous system, we ask such questions as "How do the nerve cells originate and how do the correct types of cells differentiate at their correct positions; how do the neurons link together to form circuits whose functions are properly coordinated; and how are the functions of nerve cells related to behavior, to thought, and to conscious­ ness?" Those problems are intellectually challenging, not only because solving them would give us practical advantages but also because while they remain unsolved they stimulate the imagination and challenge the intelligence. It is precisely because they are difficult and controversial and have defied complete solution that such problems continue to attract subtle minds. The understanding that we now have of neural ontogeny seems to me to be farther from complete knowledge than from total ignorance. Nonetheless, it gives us a slightly elevated position from which to survey the vicissitudes of the past, to appraise our present understanding, and to consider ways in which our knowl­ edge might develop in the future. The history of this subject affords a particularly piquant illustration of Arthur Lovejoy's comment that the "adequate record of even the confusions of our forebears may help, not only to clarify those confu­ sions, but to engender a salutary doubt whether we are wholly immune from different but equally great confusions.