Development NGOs and Languages: Listening, Power and Inclusion

این کتاببرای اولین بار به این سوال می پردازد که چگونه سازمان های غیردولتی توسعه ای تلاش می کنند تا به جوامع در محیط های زبانی متنوع "گوش دهند". سازمان‌های غیردولتی تحت فشار فزاینده‌ای قرار دارند تا نشان دهند که به مردم و جوامعی که می‌خواهند به آنها خدمت کنند گوش می‌دهند، اما این می‌تواند در جایی که تفاوت‌های زبانی و فرهنگی قابل‌توجهی وجود دارد، کاری بسیار چالش برانگیز باشد. با این حال، تا کنون، هیچ مطالعه سیستماتیک در مورد نقش زبان های خارجی در کار توسعه وجود ندارد. نویسندگان یافته ها را بر اساس مصاحبه با طیف وسیعی از کارکنان سازمان های غیردولتی و مقامات دولتی، آرشیوهای سازمان های غیردولتی و مشاهدات تعامل NGO-جامعه در مطالعات موردی کشور ارائه می کنند. آنها راه‌هایی را پیشنهاد می‌کنند که از طریق آن سازمان‌های غیردولتی می‌توانند سیاست‌های زبانی خود را اصلاح کنند تا به طور مؤثرتر به دریافت‌کنندگان کمک گوش دهند.

This bookaddresses, for the first time, the question of how development NGOs attempt to 'listen' to communities in linguistically diverse environments. NGOs are under increasing pressure to demonstrate that they 'listen' to the people and communities that they are trying to serve, but this can be an immensely challenging task where there are significant language and cultural differences. However, until now, there has been no systematic study of the role of foreign languages in development work. The authors present findings based on interviews with a wide range of NGO staff and government officials, NGO archives, and observations of NGO-community interaction in country case studies. They suggest ways in which NGOs can reform their language policies to listen to the recipients of aid more effectively.