Developing Visual Arts Education in the United States: Massachusetts Normal Art School and the Normalization of Creativity

این کتاب بررسی می‌کند که چگونه مدرسه هنر عادی ماساچوست به آلما ماترممتاز برای نسل‌های مربیان هنر، طراحان و هنرمندان تبدیل شد. اسطوره پایه‌گذاری آموزش هنر آمریکا، داستان والتر اسمیت، اولین مدیر مدرسه است. این مطالعه موردی تاریخی استدلال می‌کند که دانشجویان اسمیت شبکه‌ای حرفه‌ای را برای پراکنده کردن آموزش هنر در سراسر ایالات متحده، تأسیس دپارتمان‌های هنر کالج و نظارت بر هنر مدارس برای شهرهای صنعتی تشکیل دادند. به عنوان مترقیان اداری، آنها نهادهایی را ایجاد کردند و هنجارهایی را برای حوزه رو به رشد آموزش هنر تعیین کردند. هنرمندان قرن نوزدهم استدلال می کردند که هر کسی می تواند نقاشی را یاد بگیرد. در دهه 1920، هر کودک هنرمندی بود که خلاقیتش منتظر بود تا بیدار شود. استدلال برای آموزش سیستماتیک هنر تحت هدایت دقیق جای خود را به معلمان هنرمند کاریزماتیک داد که به دنبال رهاسازی روحیه هنری بودند. وظیفه آموزش هنر بر حسب زندگی خوب در فرهنگ مصرفی کار و اوقات فراغت دوباره تعریف شده بود.

This book examines how Massachusetts Normal Art School became the alma materpar excellence for generations of art educators, designers, and artists. The founding myth of American art education is the story of Walter Smith, the school’s first principal. This historical case study argues that Smith’s students formed the professional network to disperse art education across the United States, establishing college art departments and supervising school art for industrial cities. As administrative progressives they created institutions and set norms for the growing field of art education. Nineteenth-century artists argued that anyone could learn to draw; by the 1920s, every child was an artist whose creativity waited to be awakened. Arguments for systematic art instruction under careful direction gave way to charismatic artist-teachers who sought to release artistic spirits. The task for art education had been redefined in terms of living the good life within a consumer culture of work and leisure.