Designing for Learning in an Open World

اینترنت و فناوری‌های مرتبط تقریباً بیست سال است که وجود دارند. دسترسی به شبکه و مالکیت رایانه در حال حاضر عادی است. فناوری‌های زیادی وجود دارند که می‌توانند برای حمایت از یادگیری مورد استفاده قرار گیرند، راه‌های مختلفی را ارائه می‌دهند که یادگیرندگان می‌توانند با یکدیگر و معلمان خود ارتباط برقرار کنند و دسترسی آنها را به محتوای تعاملی و چند رسانه‌ای فراهم کنند. با این حال، این مهارت‌های عمومی لزوماً به یک زمینه یادگیری دانشگاهی ترجمه نمی‌شوند. استفاده از این فناوری‌ها برای اهداف آکادمیک نیاز به مهارت‌های خاصی دارد، به این معنی که روشی که در آن فرصت‌های یادگیری را طراحی و پشتیبانی می‌کنیم، نیاز به ارائه پشتیبانی مناسب برای استفاده از پتانسیل فناوری‌ها دارد. فراگیران بیش از هر زمان دیگری به «مسیرهای یادگیری» حمایتی نیاز دارند تا بتوانند پیشنهادات آموزشی رسمی را با منابع و خدمات رایگان ترکیب کنند. این امر مستلزم بازنگری در فرآیند طراحی است تا معلمان بتوانند زمینه یادگیری ترکیبی را در نظر بگیرند.

The Internet and associated technologies have been around for almost twenty years. Networked access and computer ownership are now the norm. There is a plethora of technologies that can be used to support learning, offering different ways in which learners can communicate with each other and their tutors, and providing them with access to interactive, multimedia content. However, these generic skills don’t necessarily translate seamlessly to an academic learning context. Appropriation of these technologies for academic purposes requires specific skills, which means that the way in which we design and support learning opportunities needs to provide appropriate support to harness the potential of technologies. More than ever before learners need supportive ‘learning pathways’ to enable them to blend formal educational offerings, with free resources and services. This requires a rethinking of the design process, to enable teachers to take account of a blended learning context.