دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Gilles Deleuze
سری: Semiotext(e) Foreign Agents
ISBN (شابک) : 1584350180, 9781584350187
ناشر: Semiotext(e)
سال نشر: 2004
تعداد صفحات: 325
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Desert Islands and Other Texts (1953-1974) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب جزایر بیابانی و متون دیگر (1953-1974) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
میشل فوکو زمانی نوشت: «شاید روزی این قرن دلوزی شود. این کتاب گلچین 40 متن و مصاحبه است که طی 20 سال توسط فیلسوف مشهور فرانسوی، ژیل دلوز، متوفی در سال 1995 نوشته شده است. متن های اولیه، از 1953 تا 1966 (درباره روسو، کافکا، ژاری و غیره) متعلق به نقد ادبی است و آثار دلوز را اعلام می کند. آخرین کتاب، نقد و درمانگاه (1372). اما فلسفه به وضوح در بقیه کتاب غالب است، با ارزیابی تند متفکرانی که او همیشه مدیون آنها بود: اسپینوزا، برگسون. اعتراف او به ژان پل سارتر به عنوان استاد خود شگفت آورتر است. او نوشت: «موضوعات جدید، یک سبک خاص جدید، یک روش تهاجمی و جدلی جدید برای طرح سؤالات، از سارتر آمده است.» اما شخصیت نیچه بسیار مهمترین شخصیت است و حضور دوستان و همکاران نزدیک او، فلیکس گاتاری و میشل فوکو. این کتاب اندکی پس از انتشار ضد ادیپ متوقف می شود و نوعی تبارشناسی از اندیشه دلوز و همچنین تلاش او برای ترک فلسفه و اتصال آن به بیرون ارائه می کند - اما او به عنوان یک فیلسوف هشدار می دهد.
“One day, perhaps, this century will be Deleuzian,” Michel Foucault once wrote. This book anthologizes 40 texts and interviews written over 20 years by renowned French philosopher Gilles Deleuze, who died in 1995. The early texts, from 1953-1966 (on Rousseau, Kafka, Jarry, etc.), belong to literary criticism and announce Deleuze’s last book, Critique and Clinic (1993). But philosophy clearly predominates in the rest of the book, with sharp appraisals of the thinkers he always felt indebted to: Spinoza, Bergson. More surprising is his acknowledgement of Jean-Paul Sartre as his master. “The new themes, a certain new style, a new aggressive and polemical way of raising questions,” he wrote, “come from Sartre.” But the figure of Nietzsche remains by far the most seminal, and the presence throughout of his friends and close collaborators, Felix Guattari and Michel Foucault. The book stops shortly after the publication of Anti-Oedipus, and presents a kind of genealogy of Deleuze’s thought as well as his attempt to leave philosophy and connect it to the outside—but, he cautions, as a philosopher.