Descartes-Agonistes: Physico-mathematics, Method & Corpuscular-Mechanism 1618-33

این کتاب جنبه های کلیدی زندگی اولیه دکارت را از 1618 تا 1633 بازسازی می کند. یعنی تا زمانی که او اولین نظام فلسفه طبیعی خود، لوموند را در سال های 1629-33 نوشت. این کتاب بر روی همپوشانی و توسعه درهم تنیده پروژه های دکارت در فیزیک-ریاضیات، ریاضیات تحلیلی، روش جهانی، و در نهایت، فلسفه طبیعی جسمانی-مکانیکی سیستماتیک تمرکز دارد. دغدغه صرفاً جنبه مفهومی و فنی این پروژه ها نیست. اما با برنامه های دکارت در درون آنها و ساخت و ارائه هویت فکری خود در رابطه با آنها.

پروژه‌های فنی، برنامه‌ها و حس هویت دکارت با گذشت زمان تغییر کرد، موفقیت‌های بزرگ و شکست‌های عمیقی را در هم پیچید و به نمایش گذاشت، زیرا او از یک فارغ‌التحصیل ریاضیات ماهر و آموزش دیده یسوعی در ارسطویی نو-اسکولاستیک به پیامبری مشتاق تبدیل شد. یک مکانیسم جسمی سیستماتیک، که از مراحل یک ریاضی-فیزیکی متعهد، مدافع یک "ریاضیات جهانی" فرضی، و پروژکتور یک رویای بزرگ روش شناختی بودن می گذرد. در هر سه بعد - پروژه‌ها، برنامه‌ها و دغدغه‌های هویتی - دکارت جوان با خودش و با همتایان و رقبای واقعی یا مجازی مبارزه و مبارزه کرد، از این رو عنوان «دکارت آگونیست‌ها» را به خود اختصاص داد.

This book reconstructs key aspects of the early career of Descartes from 1618 to 1633; that is, up through the point of his composing his first system of natural philosophy, Le Monde, in 1629-33. It focuses upon the overlapping and intertwined development of Descartes’ projects in physico-mathematics, analytical mathematics, universal method, and, finally, systematic corpuscular-mechanical natural philosophy. The concern is not simply with the conceptual and technical aspects of these projects; but, with Descartes’ agendas within them and his construction and presentation of his intellectual identity in relation to them.

Descartes’ technical projects, agendas and senses of identity shifted over time, entangled and displayed great successes and deep failures, as he morphed from a mathematically competent, Jesuit trained graduate in neo-Scholastic Aristotelianism to aspiring prophet of a systematised corpuscular-mechanism, passing through stages of being a committed physico-mathematicus, advocate of a putative ‘universal mathematics’, and projector of a grand methodological dream. In all three dimensions—projects, agendas and identity concerns—the young Descartes struggled and contended, with himself and with real or virtual peers and competitors, hence the title ‘Descartes-Agonistes’.